Azbestowi ch�opcy

Start

Seungri — strony, Obrazki i wiele więcej na WordPress

„Azbestowi ch�opcy”

Prolog

Henryk mieszka� w ma�ym azbestowym bloku niedaleko, zamkni�tej ju�, fabryki azbestu. Okolic� nazywano z tego wzgl�du Siwym Polem.
Jego dziadek przyby� tu dawno temu, wyrzucony przez wojn�, wraz z �on�, synami, c�rkami i wnukami. Zbudowa� sobie niewielk� drewnian� chatk�, w kt�rej wszyscy �yli sobie w szcz�ciu, i w pokoju. Wok� rozci�ga�y si� jedynie ��ki, a pojedyncze drzewa urozmaica�y sielski krajobraz. Jednak idylla nie trwa�a d�ugo. Kraj trzeba by�o zurbanizowa�, wi�c dekretem w�adzy sp�dzielczej zburzono drewniany domek, wybudowano azbestowe bloki i postawiono fabryk� azbestu (zwan� tak potocznie, gdy� w rzeczywisto�ci by�a to przetw�rnia). Pi�kny krajobraz znikn��, poucieka�a nieliczna zwierzyna, ptactwo, zaj�ce, a nawet krety. Dziadek wraz z rodzin� dostali trzy pokojowe mieszkanie w nowiutkich blokach. Ale to nie by�o w stanie ich uszcz�liwi�, w szczeg�lno�ci dziadka. Popad� w depresj�, zacz�� pi�, a cechy te przekaza� niestety swym dzieciom i wnukom.
Okolica, dotychczas zielona i pe�na �ycia zacz�a stopniowo traci� blask. Znik�y barwy, a krajobraz pocz�� blakn��, by w ko�cu zupe�nie poszarze�. �adnych kontrast�w, �adnej czerwieni lub cho�by czerni. Czer�, je�li istnia�a, to tylko noc�, a czerwie� od czasu do czasu odznacza�a si� na ustach kobiet, kt�re przy najbli�szej sposobno�ci stara�y si� st�d wyrwa�. Na przestrzeni lat w powietrzu by�o ju� wi�cej bia�ego py�u ni� tlenu. Dziadek uwielbia� przebywa� na �wie�ym powietrzu, wi�c do�� szybko nabawi� si� raka p�uc, z kt�rym nawet nie mia� ochoty si� k��ci�. Wszystko, co by�o mu w �yciu mi�e, zabrali urz�dnicy i przemys�. Stwierdzi�, i� to nawet lepiej, z tym rakiem, bo po co komu �ycie, kt�re nie daje rado�ci. Niestety si�� rozp�du rak zaprzyja�ni� si� z pozosta�ymi cz�onkami rodziny, tak �e Henryk w wieku lat pi�tnastu zosta� sierot�. Po pewnym czasie nie przejmowa� si� tym a� tak bardzo. Czeka� po prostu na swoj� kolej. I oboj�tnia�.
W mi�dzyczasie, tak jak jego przodkowie, wi�d� �ycie spokojne. Lecz jedynie na poz�r. Wewn�trz jego duszy, niczym dwie masywne p�yty tektoniczne, �ciera�y si� my�li dobre i z�e. Niebo nad Siwym Polem by�o zazwyczaj szare lub jasno szare, st�d te� my�li mieszka�c�w mia�y raczej pochmurny charakter. Na szcz�cie Henryk otoczony przyjaci�mi stara� si�, z dobrym rezultatem, wywa�y� dwie strony swojej osobowo�ci, tak by nikt nie ucierpia� z jego powodu. Stara� si� nie wchodzi� nikomu w drog�, jednak nie ust�powa�, gdy kto� zagrodzi� jego �cie�k� �ycia. Czasami, g��wnie po paru g��bszych, wdawa� si� w niegro�ne b�jki. Jego twarz cz�sto zdobi�y siniaki. Traktowa� je jak trofea. Nast�pnego dnia po b�jce wstawa�, co �wit i bieg� do lustra, by m�c si� im przyjrze�. Dotykanie i ogl�danie tych bruzd dawa�o mu, niemal p�-erotyczne, doznania.
Najlepszym przyjacielem Henryka by� jego s�siad Teodor. Sp�dzali ze sob� ca�e dnie. Teodor przychodzi� rano na kaw� i zostawa� do kolacji, a czasem do �niadania. W�ski kr�g znajomych zamyka� Hilek mieszkaj�cy na ostatnim pi�trze. Hilek, niegdy� wzi�ty, odnosz�cy sukcesy pisarz, nie poradzi� sobie z ci�arem s�awy. Napisa� wspania�� powie�� „Ryby z lasu i wszyscy moi przyjaciele”, po czym zupe�nie si� wypali�. Pieni�dze wyda� na alkohol oraz dziewczyny. Wyeksmitowano go ze wspania�ego apartamentu w centrum oferuj�c w zamian mieszkanie socjalne na Siwym Polu.
Od razu zaprzyja�nili si� z Henrykiem i Teodorem. Doskonale go rozumieli. Na w�asnej sk�rze do�wiadczyli �yciowej pora�ki, mimo i� nie znali nawet zapachu sukcesu.

Rozdzia� 1

Lato z wolna finiszowa�o. Szare niebo t�umi�o ol�niewaj�ce barwy jesiennego parku, kt�ry ton�� w og�lnej szar�wce. Henryk sko�czy� �ni� i postanowi� si� obudzi�. Podrapa� si� po brzuchu, spojrza� na zegar. 6.45. Poranek by� ch�odny. Pog�adzi� jeszcze sw�j trzy dniowy zarost. Westchn�� basowo, po czym wywl�k� si� na balkon. Odpali� papierosa. Poczu� wiatr delikatnie muskaj�cy jego nieogolon� twarz i dym wype�niaj�cy p�uca. Nie wiedzie� czemu Siwe Pole wyda�o mu si� zupe�nie nowe. Pokas�uj�c karmi� zmys�y azbestowym zapachem powietrza. Nast�pnie uda� si� do kuchni, by przywita� oraz nakarmi� swojego wsp�lokatora, kota o imieniu Felek. Wszed�szy do �rodka, poczu� g�sia sk�rk� na swym ciele. Okna w nocy trzeszcza�y mrozem, ale to w kuchni zosta�o otwarte na o�cie�. Zaniepokoi�o to gospodarza. Miska Felka �wieci�a pustkami, lecz Felka przy niej nie stwierdzono. Zawsze rano dostawa� swoja ulubion� karm� i ani razu nie opu�ci� �niadania. Czasem jedynie sp�nia� si� na obiad. Henryk przejrza� wszystkie szafki, kt�re kry�y w sobie tylko zardzewia�e garnki i patelnie. Nie�wiadom niczego Henryk otworzy� drzwiczki piekarnika. Te zatrzeszcza�y z�owieszczo ujawniaj�c makabryczna prawd�. Felka. A raczej jego zw�oki. Heniu wrzasn�� z przera�enia. Wyj�� biednego kota z piekarnika i tuli� go w ramionach, licz�c, �e ten si� obudzi. Niestety Stw�rca wezwa� Felka do siebie. Pozostawa�o pytanie: czyimi r�koma? Gdy� ulubieniec Henryka nie odszed� z tego �wiata o w�asnych si�ach. Kto� ewidentnie mu pom�g�, podcinaj�c, a w�a�ciwie rozrywaj�c jego gard�o na strz�py. Gard�o Henryka natomiast, rozdarto na strz�py jego p�aczem. Patrzy� w martwe �lepia zwierz�cia, a zaschni�ta krew zostawia�a odciski brzucha i �apek na jego koszuli. Felek by� jeszcze ciep�y, co pot�gowa�o rozpacz w�a�ciciela. G�o�ne Nie! w jego g�owie przeplata�o si� z niemniej dono�nym Kto? i Dlaczego? Odpowiedzi na pytania musia�y jednak poczeka�. Oto zacz�� si� najdziwniejszy dzie� w historii Siwego pola.

Rozdzia� 2

Rozleg�o si� pukanie do drzwi. Czyja� d�o� wybija�a nut� „Dla Elizy” Beethovena. To oznacza�o Teodora. Zawsze wybija� na drzwiach klasyk�. Takie mia� widzimisi�. Henryk u�o�y� Felka na gazetach i ze �zami w oczach pospieszy� do drzwi.
- Dzie� dobry s�siedzie – rzek�, jak zawsze optymistyczny. – Uuu! - dostrzeg� ponure oblicze kolegi. - A czemu mamy tak� nie t�g� min�?
Henryk z trudem prze�kn�� lin�, kt�ra zdawa�a mu si� tysi�cem pinesek w p�ynnej postaci.
- Fe...- mamrota� – Fe...
- Co „Fe”? Wykrztu� to z siebie! – Teodor wci�� artowa�. Lecz za chwil� mia� tych �art�w szczerze �a�owa�.
Henryk zebra� w sobie wszystkie si�y.
- Felek nie �yje – to zdanie kosztowa�o go wiele wysi�ku. – Kto�...kto� go zabi�. Zamordowa�! – �zy, niekontrolowanym strumieniem, pop�yn�y mu spod brwi. Rzuci� si� w ramiona Teodora. Ten obj�wszy koleg� powtarza� os�upia�y:
- B�dzie dobrze. Dobrze. Dobrze b�dzie. Nie b�j nic. Jako� to b�dzie.
Gdy emocje troch� opad�y skierowali si� do kuchni. Henryk nie odrywa� wzroku od Felka. Teodor chcia� za wszelk� cen� odwr�ci� jego uwag�.
- Chcesz jajecznic�? – zagadn��.
S�owa napotka�y fal� ciszy w postaci wzburzonych my�li Henryka. Teodor nie potrzebowa� s��w. Zbyt dobrze si� znali. Wyj�� z lod�wki sze�� jajek i piwo, po czym zacz�� przyrz�dza� swoj� specjalno��, s�ynn� jajecznic� z piwem. Przepis, kt�ry przed laty dosta� od pewnego pijaka, prowadz�cego kurz� ferm�. Zjedli bez szczypty konwersacji.

Rozdzia� 3

Po po�ywnym �niadaniu zasiedli w pokoju go�cinnym. Henryk pali� papierosa za papierosem. Teodor nie pali�, nie chc�c umniejsza� depresji przyjaciela. Czekali teraz na Hilka. Zawsze przychodzi� najp�niej. By�a ju� �sma, s�o�ce wschodzi�o i, co zdarza�o mu si� rzadko, nie�mia�o przebija�o si� przez chmury. Ale nawet to nie odci�gn�o Henryka od ponurych my�li.
W ko�cu pi�� Hilka spocz�a na drzwiach. Teodor pop�dzi�, by mu otworzy�. W g��bi ducha mia� ju� do�� tej ciszy, chcia� dzia�a�, ale nie mia� odwagi spojrze� w oczy Henrykowi. Hilek przywita� Teodora, radosny jak nigdy, gdy� ko�czy� przedostatni rozdzia� swojej nowej ksi��ki. Teodor opowiedzia� mu smutn� histori� Felka. W tr�jk� zaj�li miejsca w fotelach. Up�ywa�y sekundy pop�dzane przez ka�d� kolejn� minut�. Nagle Hilek przerwa� cisz�.

- Chyba wiem kto m�g� to zrobi�!? – spojrza� niepewnie na koleg� pogr��onego w �a�obie, nie b�d�c pewnym jego reakcji.
Henryk podni�s� nasi�kni�te �zami brwi.
- Kto? – rzuci� kr�tko.
Hilek pochyli� si� nad kraw�dzi� fotela daj�c im do zrozumienia, �e nie chce m�wi� zbyt g�o�no.
- Czyta�em dzi� w gazecie, – zacz�� m�wi�c p�-szeptem - �e z laboratorium na Retkini uciek�y super inteligentne szczury. Robili na nich jakie� badania. – rozejrza� si� wok�, niczym stary konspirant. - Wczoraj poranna zmiana odkry�a cia�a swoich koleg�w i pootwierane klatki. Prawie wszystkie szczury uciek�y. Kilka, kt�re zapl�ta�o si� w ogrodzenie, jest ju� przes�uchiwanych, ale nie chc� im nic powiedzie�.
Teodor popatrzy� na nich z g�upi� min� na twarzy. Gdy zauwa�y�, �e �aden z nich si� nie �mieje r�wnie� spowa�nia�.
- Inteligentne szczury? – pyta� sam siebie.
- Super inteligentne! – poprawi� go Hilek.
- No sam nie wiem – Henryk uporczywie szuka� odpowiedzi na czole Hilka. Omal nie wywierci� mu dziury w g�owie. – Co sugerujesz?
Hilek wyj�� z kieszeni wydarty fragment gazety.
- Pisz�, �e �lad za szczurami urywa si� w okolicach Siwego pola. – pokaza� przyjacio�om artyku� – Mog� tu ju� by�! Zabi�y Filka, gdy� by� dla nich zagro�eniem. Teraz zapewne zechc� wzi�� si� za nas!
- Cholercia to jednak nie �arty! – Teodor wpatrywa� si� w kawa�ek papieru jakby mia� dziesi�� lat i ujrza� nag� playmate roku.
- Nie ma co gada�, musimy dzia�a� – Henryk zerwa� si� z fotela pe�en zapa�u i ��dzy zemsty.
- Nie tak pr�dko – Hilek studzi� zapa� kolegi.- Nie mo�emy ot tak, sami, pr�bowa� ich znale��!
Nie spodoba�o si� to Henrykowi.
- Nie mo�emy siedzie� na dupie. Co� trzeba zrobi�! – denerwowa� si�.
- I zrobimy – uspokaja� go Hilek.
- Ale co? – Teodor sko�czy� czyta� artyku�. – Nie mamy z nimi szans.
- Ot� to! Trzeba wezwa� specjalist�. – rzek� Hilek i wyrwa� przyjacielowi gazet�. Pokaza� pozosta�ym zdj�cie starszego, siwego pana w wielkich okularach. - Oto Prof. Stefan Liebelkrankelbaum Von Ulm. Tu jest numer. Musimy zadzwoni�, a on przyjdzie i zajmie si� spraw�. – Spojrzeli na niego podejrzliwie. Nie ufali inteligentom. – Bezp�atnie. – podkre�li� Hilek.

Rozdzia� 4

Hilek zadzwoni� do profesora t�umacz�c mu ca�e poranne zaj�cie. Zaniepokojony profesor by� przekonany, i� to robota „jego” szczur�w. Mieli si� go spodziewa� w przeci�gu kilkudziesi�ciu minut.
Dziewi�� minut p�niej by� ju� na miejscu. Od razu wzi�� si� do roboty. Patrzyli na niego jak na boga: wielka siwa broda, bia�y fartuch, walizka z przyborami. Wpad� do kuchni, niczym huragan.
- Poka�cie miejsce zbrodni – zwr�ci� si� do nich.
Henryk otworzy� piekarnik. Profesor wyj�� dziwaczne urz�dzenie, po czym dok�adnie obejrza� wn�trze piecyka.
- Mhm – mrucza� co� pod nosem. – Aha.
Po serii mniej lub bardziej zrozumia�ych d�wi�k�w wsta�.
- Jestem prawie, absolutnie przekonany, i� to robota naszych wrednych gryzoni! – rzek�.
Henryk, Teodor i Hilek odetchn�li z ulg�, by za chwil� odkry� w sobie jeszcze wi�ksze przera�enie.
- A jak je znale��? – spyta� Teodor.
- Je�li jest ch�� znajdzie si� i metoda. Lecz to ju� moja broszka – u�miechn�� si� profesor, po czym wyj�� z torby kolejny dziwaczny instrument. – O nic si� nie martwcie.
Wzi�� krzes�o i zacz�� ogl�da� szafki nad zlewem. W pewnej chwili co� zwr�ci�o jego uwag�.
Gdy odwr�ci� si� do tr�jki przyjaci�, by im co� przekaza� noga mu si� ze�lizgn�a i z hukiem pad� na kafelki. Henryk z kolegami patrzyli jak krew wyp�ywa z g�owy naukowca. Powoli wype�nia rowki mi�dzy kuchennymi kafelkami. Ockn�li si� dopiero, gdy dotkn�a ich st�p.
- Panie profesorze? – Teodor schyli� si� nad cia�em. – Profesorze Von Ulm?
- Nie ma t�tna! – stwierdzi� Teodor.
- Pieprzone szczury! – Henryk wyj�� z szafki tyle foliowych work�w, ile by� w stanie znale��. Zawin�li w nie profesora i schowali go do szafy.
- No to mamy przer�bane – stwierdzi� Hilek.
- Nie mam ju� na to si�y – Henryk by� wyko�czony. - Chod�my spa�. Nazajutrz pomy�limy. Przecie� profesor nie ucieknie z szafy. A szczury mog� poczeka�.
Wszyscy byli zm�czeni i zgodni w tej kwestii.

Rozdzia� 5

Henryk ca�� noc nie m�g� zmru�y� oka. Sufit nad nim wirowa� i coraz bardziej si� obni�a�. Zapali� nocn� lampk�. Patrz�c na zdj�cie dziadka szuka� odpowiedzi w jego oczach.
Dziadek sta� w swoim ogr�dku. Oczy mia� u�miechni�te, wpatrzone w ma�ego Henia, kt�ry zajada� si� �wie�o zerwan� gruszk�. Twarz mia� mokr� od soku. Wci�� potrafi� przywo�a� w sobie ten s�odki, lepki zapach na ustach i na d�oniach.
Dotar�o do niego, i� nie pami�ta�, kiedy ostatnio by� tak szcz�liwy, jak wtedy w ogrodzie z dziadkiem.
Ledwo uda�o mu si� zasn��, a ju� si� obudzi�. Na zegarze 6.53. Zaparzy� kaw�. Gdy j� pi� zdawa�a si� g�sta jak noc. Wcze�niej ni� zwykle, zjawi� si� Teodor, wystukuj�c „Sonat� ksi�ycow�” oznajmi� swoj� obecno�� pod drzwiami. Usiedli w fotelach. Aromat kawy wype�nia� ch�odny, pusty salon. Siedzieli tak przez jakie� dwie godziny. Zaniepokoi�o ich, i� Hilek tak d�ugo nie przychodzi. Postanowili z�o�y� mu wizyt�. Przez kilka minut bezowocnie pukali do jego drzwi. Teodor wyj�� „awaryjny” klucz, kt�ry ich przyjaciel zawsze trzyma� pod wycieraczk�. Weszli.
W �rodku panowa� m�cz�cy oczy p�mrok. Rozgl�daj�c si� uwa�nie dotarli do sypialni. Okno by�o lekko uchylone. Ich kolega siedzia� przy biurku, z twarz� w zakrwawionych kartkach. Zdawa�y si� by� jego now� powie�ci�. Pierwsz� od niepami�tnych lat. Nie wiedzieli, czemu ten widok absolutnie ich nie wzruszy�. Jakby spodziewali si� zasta� swojego przyjaciela martwym. Pozbierali kartki z biurka i te z pod�ogi, rozwiane przez wiatr, po czym w�o�yli je do kartonu, gdzie Hilek trzyma� reszt� ksi��ki. U�o�yli go w ��ku, nast�pnie wyszli na balkon aby spokojnie zapali� i pozbiera� my�li. Nic w tej ca�ej sprawie nie trzyma�o si� kupy.
- Co si� do jasnej cholery wyrabia? – papieros Henryka znika� w ekspresowym tempie.
- Nie mam poj�cia. To nas chyba przerasta.
Chc�c si�gn�� po kolejnego papierosa Henryk, ze z�o�ci�, stwierdzi�, i� wi�cej nie ma.
- Skocz� do domu po fajki. Idziesz? – zwr�ci� si� do kolegi.
- Nie. Poczekam tu...z Hilkiem – odpar� Teodor.
- Jasne.
W drodze do domu Henryk pr�bowa� posk�ada� wszystko w miar� logiczn� ca�o��. Ale, co on i jego znajomi mieli wsp�lnego z inteligentnymi szczurami. Czego od nich chc�? Pytania powtarza�y si� przez ca�� drog� na zasadzie p�tli. Wbieg� do mieszkania, chwyci� paczk� fajek i lotem b�yskawicy ruszy� z powrotem do mieszkania Hilka.
- Teodor – zawo�a� b�d�c w �rodku. Bez odzewu.
Sprawdzi� w salonie. Pustka. Kuchnia to samo. W sypialni nie by�o nikogo pr�cz Hilka. Ju� my�la�, �e kolega mo�e poszed� do siebie, ale przecie� by us�ysza�. Wtem spostrzeg� otwarte drzwi balkonowe. Wyszed�, lecz przyjaciela tam nie by�o. Na pod�odze le�a� jedynie niedopa�ek papierosa i prawy kape�. Jego kolega rozp�yn�� si� powietrzu. Odni�s� wra�enie jakby by� sam na ca�ym �wiecie. Patrzy� w d� na ludzi maszeruj�cych w chaotycznym uk�adzie na chodnikach i ulicach. Jednak patrz�c na nich, ani ich ruchy, ani ta sprawa nie zdawa�y si� wyja�nia�.
Æmi� kolejnego papierosa my�lami coraz bardziej zg��biaj�c poszczeg�lne fakty i okoliczno�ci. W pewnej chwili tu� obok niego, na parapecie usiad� go��b.
- Spieprzaj st�d obszczy-murze! – wydar� si� na ptaka.
Ten wykrzywi� g��wk� i odpowiedzia� jedynie dziwnym, dwuznacznym spojrzeniem. Henryk nienawidzi� go��bi. Ze wszystkich stworze� �wiata nie cierpia� ich najbardziej. Zawsze paskudzi�y mu parapet, a on ci�gle bezowocnie je przegania�. Ten go��b najwyra�niej jednak si� nie przestraszy�. Henryk zaci�gn�� si� papierosem, po czym strzeli� w ptaka niedopa�kiem. Go��b odlecia� zostawiaj�c za sob� wst�g� pi�r.
- A masz ty gnoju – rzek� Henryk, gdy w tej samej chwili poczu� zimno w brzuchu.

Epilog

Spojrza� w d� i ku swemu zdziwieniu odkry� n�, tkwi�cy prawie ca�� swoj� d�ugo�ci�, w jego ciele. Chwyci� go i poczu� ciep�o strumienia krwi, kt�ry pod��a� wzd�u� jego r�k. Us�ysza� gruchanie. Obejrzawszy si� za siebie ujrza�, co najmniej, stado go��bi gapi�ce si� na niego. Po chwili by�y ju� wsz�dzie. Obsiad�y ca�y balkon. Z czasem r�wnie� i jego samego. Nie mia� si�y si� sprzeciwia�.
Zakr�ci�o mu si� w g�owie. Upad�. Przypomnia� sobie sceny z filmu, gdzie ten porz�dny dostaje no�em w bebechy i s�ania si� w�r�d zdziwionych gapi�w, i p�acz�cych niewiast. Jednak Henryk by� zupe�nie sam, a sytuacja nie wygl�da�a tak fajnie jak na filmach. Chcia� si� podnie��, ale wtedy wszystko zdawa�o si� by� odtwarzane jakby na zwolnieniu. Osun�� si� na ziemi� z r�koma przyklejonymi do balustrady. Setki ma�ych oczu wpatrywa�o si� w niego. Zdawa� sobie spraw�, �e nie pom�ci ani Felka, ani Teodora ani te� Hilka. Nie by� w stanie uwierzy�, �e kto� m�g�by mu zabra� wszystko. To co jest najcenniejsze, cho�by by�o tak mizerne jak jego �ycie. Cho�by by�o ch�ci� zemsty.
Szykowa� p�tl�, kt�ra przez ca�y ten czas zacie�nia�a si� wok� jego szyi.

http://www.pozawiatrem.ky...p?p=28853#28853

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

funlifepok.htw.pl

Podstrony

Template provided by Designs by Darren Opracowanie Marketing w Internecie dla Seungri â strony, Obrazki i wiele więcej na WordPress