Ostatni film wyreyserowany przez Fulciego. Ciko schorowanego, borykajcego si z osobistymi problemami i najwyraniej ukrytego ju tylko w niszy sentymentalnych retrospekcji kariery, a maa „chwytliwo” jego nazwiska pod koniec lat 90tych sprawia, e producenci tego dziea uznali za stosowne uycie pseudonimu (i to dwch rnych, dla Fulciego scenarzysty i reysera!). W „Door to silence” nie znajd dla siebie w zasadzie niczego fani zombie i gore znanych z jego nieoficjalnej trylogii, nie wspominajc ju o frenezji „A cat in the brain” czy wczesnych produkcji z lat 70tych. Brutalnoci powala za to liniowo fabuy: Melvin Devereux powraca do swego rodzinnego domu, po drodze co rusz napotykajc tajemnicz kobiet w czerwonej Corvetcie (starajc si mu pomc) oraz karawan. Obserwujemy wic przez blisko 90 minut plenery Louisiany, stacje benzynowe, wizyt Melvina w domu pogrzebowym, odwiedziny dawnej znajomej itp. Akcja przyspiesza w zasadzie tylko w sekwencjach pocigu za wspomnianym karawanem, plus przerywa j pozostajcy w pamici epizod z udziaem Jennifer Loeb . Znany z filmw Cimino i Olivera Stone’a John Savage robi co moe, ale pod koniec sam zdaje si by ju zdezorientowany i znudzony ca produkcj (z jednym dla niego plusem, gdy „kobiet” zagraa jego pniejsza ona, Sandi Schultz). Jak to zwykle (tu – po raz ostatni) u Fulciego jest nieco na bakier z logik i dopowiedzeniami, a aktorstwo pozostaych odtwrcw rl pozostawia wiele do yczenia (np. kierowca karawanu kadzie cay potencja dramatyczny sceny na promie ). Wikszo recenzentw wskazuje w przypadku DTS na wpywy „Strefy Mroku” i „Pojedynku na szosie”, i musz si z nimi zgodzi. Przy czym jednak Lucio ma tu problem z utrzymaniem tajemnicy do koca, wykadajc przysowiowe karty na st okoo 40 minuty filmu, do tego nie potrafi stworzy podobnie metaforyczno-symbolicznej aury wok podry Melvina jak uczyni to Spielberg. Twrca muzyki, Franco Piana z kolei zasucha si chyba w motywach z „Kojaka” i „Ulic San Francisco”, gdy jego utwr pocztkowy baardzo je przypomina, a i pniej oprawa dwikowa zdaje si by wycita z lat 70tych. Wspomniaem o sentymencie – kilka uj i sekwencji DTS przywodzi na myl takie klasyki Fulciego jak „City of the living dead” czy krcone w tym samym miejscu wiata „The Beyond”… ale nic wicej. Analogicznie jak z ukoczonym rwnie w 1991 roku „Voices from beyond”: niewykorzystany potencja materiau, z ktrym zapewne lepiej poradziby sobie inny reyser albo i sam Lucio w formie z lat 79-83.