Opowie�ci z Barni / Ace(r) Ventura w �wiecie Harrego Pottera

Start

Seungri — strony, Obrazki i wiele więcej na WordPress

Witam ja was drodzy forumowicze. xd Daj� tutaj pierwszy (i wcale, ale to wcale nie ostatni) rozdzia� fan ficka, kt�ry tworzy si� ju� od dobrych sze�ciu miesi�cy. Co jeszcze? Jest niby w Hogwarcie, z r�d�kami i eliksirami. Ale g��wnie stawiamy na humor. Humor, kt�ry mo�e i nie trafi do ka�dego, bo jest specyficzny. Jak kto� lubi idiotyczne �arty, to chyba tutaj mo�e to znale��. A wi�c - niniejszym �apcie, rozdzia� pierwszy.
A, p�ki pami�tam. "Dzie�o" (s�odz� sobie ;D) ma dw�ch autor�w, nie jestem jedynym, kt�ry to pisze. Stanowi� tylko 50% za�ogi pisz�cej, tote� wszelakie wyrazy uznania nie powinny spada� jedynie na mnie, �e tak sobie za�artowa� pozwol�.
Rozdzia� �an

Deszcz b�bni� z impetem o szyby p�dz�cego poci�gu, kiedy wysoki blondyn wchodzi� do jednego z przedzia��w, pochylaj�c g�ow�, aby nie uderzy� w futryn�. Przedzia�, w kt�rym spokojnie zmie�ci�oby si� dziesi�� os�b by� okupowany przez grup� jego najlepszych przyjaci�. Barni – bo tak wszyscy na niego m�wili – by� nietypowym �lizgonem. Od czasu otworzenia Hogwartu, rzadko�ci� by�o, aby �lizgon przyja�ni� si� z krukonami czy gryfonami. Na twarzy Barneya Ollivandera, oszpeconej nieco zbyt krzywym nosem, go�ci� szeroki u�miech, jednak spe�z� z nich po chwili, aby ust�pi� miejsca zainteresowaniu. Rozleg� si� j�k zawodu, a wszystkie pary oczu zwr�ci�y si� w kierunku Pittiego Crusera. Szesnastoletni blondyn trzyma� w r�ku bierk� i patrzy� smutnymi oczami na pod�og�, po kt�rej turla�y si� inne patyczki.
- I ca�� moj� koncentracj� szlag trafi�, cfelu! – krzykn�� Pitti w kierunku Barneya. Ten tylko u�miechn�� si� krzywo i usiad� pomi�dzy niedbale siedz�cym Acerem Risusem, a Pepe Szeriffem, przeszkadzaj�c im w burzliwej dyskusji na temat tego, czy kruki powinny by� kastrowane, czy te� nie.
- Nie zgadniecie kogo widzia�em w jednym z przedzia��w.
- Obawiam si�, �e zgadniemy. – mrukn�� pod nosem Kris, kt�ry w�a�nie wygarnia� bierki spod jednego z siedze� – Czy�by� m�wi� o m�odym Potterze? Te� go widzia�em. Porter�w dw�ch.. co nie? James i.. w�a�ciwie to jak on ma na imi�?
- Albus Severus Potter – odezwa� si� znad ‘Proroka Codziennego’ Drake Hikaru. – Jest tu o nim ca�kiem poka�ni artyku�.. oczywi�cie napisa�a go Skeeter. „Czy syn przero�nie tatusia? Czy Harry Potter zniknie w cieniu swoich syn�w? W tym roku edukacj� w Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie rozpocz�� drugi syn Harrego Potter, Albus Severus Potter. Nosi imiona po dw�ch czarodziejach, kt�rzy mieli ogromny wp�yw na wydarzenia maj�ce miejsce niespe�na dwadzie�cia lat temu. Czy nie okryje ich ha�b�, id�c w �lady ojca i �ami�c wszystkie mo�liwe zasady?” Eh. A o tym, �e Potter jest bohaterem, �e uratowa� spo�eczno�� czarodziej�w pokonuj�c Voldemorta, to ju� wspomnie� nie raczy�a. Czasami mam wra�enie, �e ta baba nigdy si� nie zmieni.
- Cholerne bierki! – rzek� zdenerwowanym g�osem Kris, si�gaj�c po r�d�k�. – Lumos! - mrukn�� pod nosem, a na czubku jego r�d�ki zapali�o si� jaskrawe �wiat�o. Przy jej pomocy zacz�� kontynuowa� poszukiwania.
- Eh.. durniu. – mrukn��, siedz�cy dot�d cicho Bobercik. Odgarn�� z czo�a ciemne w�osy i si�gn�� po swoj� r�d�k�. –Accio bierki Pittiego!- rzek� g�o�no, a spod -jednego z siedze� wylecia�o kilka bierek. Z�apa� je zr�cznie i z lekko za�enowan� min� poda� Krisowi. Kris by� o tyle nietypowy, �e wszyscy zwracali si� do niego po nazwisku, rzadko si� zdarza�o, aby u�yli imienia Matsuiama. Pewnie dlatego, �e Bobercik kiedy� uzna� je za zbyt gejowskie Po chwili ca�a tr�jka powr�ci�a do gry, Drake znikn�� za ‘Prorokiem Codziennym’ , a Pepe t�po wpatrywa� si� w okno.
- Jeste� mi winien pojedynek, frycu- mrukn�� Acer do Barneya, u�miechaj�c si� lekko pod nosem – Za to, �e zgarn��e� mi w zesz�ym roku znicza sprzed nosa, nie zapomnia�e�?
- No! Fartuchu jeden! – wtr�ci� si� Pitti, odrywaj�c wzrok od bierek. Kiedy mowa by�a o Quidittchu, nawet bierki stawa�y si� niewa�ne. Ch�opak zawsze liczy�, �e pochwal� jego, wed�ug w�asnej opinii, b�yskotliwe komentarze. Pitti Cruser od pierwszego komentowanego meczu zdoby� sympati� kibic�w. Jednak nie by�o to spowodowane jego talentem, a g�upawymi odzywkami, kt�re uwa�a� za inteligentne.
- Zwalniamy.. – mrukn�� Pepe wci�� wpatruj�c si� w okno, o kt�re b�bni� deszcz. Ca�y dzie� by� pochmurny i szary, lecz teraz by�o wyj�tkowo ciemno – Ale pogoda…. – doda� jakby do siebie.

Czerwona lokomotywa wjecha�a na stacj� w Hogosmade, jedynej wiosce w ca�o�ci zamieszkiwanej przez czarodziej�w. Z wagon�w, zas�aniaj� twarze przed wiatrem, wysypali si� rozgadani uczniowie, odziani w czarne szaty. Gromada dziewcz�t i ch�opc�w w wieku od jedenastu do siedemnastu lat zacz�a si� powoli przesuwa� ku miejscu, w kt�rym sta�y powozy. Pojazdy te by�y o tyle nietypowe, �e ci�gn�y je za sob� niewidzialne dla wi�kszo�ci oczu potwory. Mniej wi�cej w po�owie drogi oddzielili si� pierwszoroczniacy, aby przep�yn�� do Hogwartu na �odziach. Reszta uczni�w w �wawym tempie uwin�a si� z wsiadaniem do powoz�w, kt�re powoli potoczy�y si� ku wielkiemu zamkowi, szkole Magii i Czarodziejstwa. Kris, Bobercik, Pitti i Barni usiedli razem, w jednym z czarnych pojazd�w, w kt�rym s�ycha� by�o b�bni�cy o niego deszcz.. Nie rozmawiali zbyt wiele, my�lami byli ju� w Wielkiej Sali, gdzie sta�y suto zastawione sto�y.

Drzwi Wielkiej Sali otworzy�y si� na o�cie� , i stan�� w nich niski, nieco pyzaty m�czyzna. Neville Longbotom, nauczyciel zielarstwa wprowadzi� pierwszoroczniak�w do Wielkiej Sali. Przy czterech d�ugich sto�ach, rozstawionych r�wnolegle do siebie, siedzieli uczniowie, teraz wszystkie twarze zwr�ci�y si� w kierunku du�ych drewnianych drzwi. Rozleg�y si� podniecone g�osy, jednak po chwili ucich�y, jak i wszelkie inne rozmowy. Pitti schowa� bierki za pazuch�. Neville postawi� taboret przed sto�em nauczycielskim , a na nim po�o�y� Tiar� Przydzia�u. Rozdarcie przy g�rze tiary otworzy�o si�, a ta za�piewa�a skrzekliwym g�osem:
- Dzi� nie b�dzie pouczenia,
wiem, �e chcecie do jedzenia!
Wi�c nie b�d� wam marudzi�,
by nie g�odzi� i nie nudzi�!
Kiedy sko�czy�a, na twarzach uczni�w malowa�y si� weso�e u�miechy. Znik�y, ust�puj�c miejsca zaciekawieniu, kiedy zn�w odezwa� si� Neville.
-Wyczytanych uczni�w prosz�, aby usiedli i za�o�yli tiar�. Zrozumiane? Jina Aberthof!
Z t�umu wysz�a ma�a dziewczynka o rudych w�osach i piegowatej, pyzatej twarzy. Usiad�a niepewnie na sto�ku, zak�adaj�c sobie zniszczon� tiar� na g�ow�. Na chwil� zapanowa�a wszechobecna cisza, jednak po kr�tkim czasie rozdarcie zn�w si� rozszerzy�o.
-HUFFELPUFF!
Przydzielanie wlek�o si� jak zawsze, stopniowo nasila�y si� rozmowy. Jednak, gdy rozleg� si� okrzyk „Albus Potter” , gwar ucich�, a wszystkie twarze zn�w zwr�ci�y si� w kierunku tiary przydzia�u. Z ma�ej ju� grupki oczekuj�cych wyszed� niski, czarnow�osy ch�opiec. Zielone, przera�one, oczy wbite by�y w tiar� przydzia�u. Usiad� i niepewnie na�o�y� j� na g�ow�. Wszystkie jego w�tpliwo�ci i obawy rozwia�y si�, gdy w Sali rozleg� si� dono�ny okrzyk „Gryffindor!” Barni zauwa�y� t�um wiwatuj�cych uczni�w, przy stole w przeciwnym ko�cu sali. U�miechn�� si� na widok klaszcz�cego Pepe i Drake’a. M�g�by przysi�c, �e kiedy m�ody Potter przechodzi� ko�o sto�u nauczycielskiego, jego ojciec- nauczyciel Obrony Przed Czarn� Magi�- pokaza� mu uniesiony w g�r� kciuk. Kiedy przydzielani byli ostatni uczniowie, m�ody Ollviander omi�t� wzrokiem sal�, w poszukiwaniu pozosta�ych przyjaci�. Odliczy� wszystkich poza Krisem, ale nie mia� czasu nad rozmy�laniem nad tym, czemu go tam nie ma, gdy� p�miski dooko�a niego nape�ni�y si� jedzeniem. Kiedy ju� wszyscy si� najedli i napili powsta� dyrektor.
-Witajcie uczniowie. – rzek� wysoki, czarnow�osy m�czyzna. Wygl�da� na oko�o czterdziestu lat. – Nie b�d� was zanudza� przemowami, zwr�c� si� tylko do pierwszoroczniak�w: Jestem Christopher McBrianold, dyrektor Hogwartu i pragn� was poinformowa� , i� wej�cie do lasu na skraju b�oni jest stanowczo zakazane. Dodatkowo chcia�bym przedstawi� wszystkim uczniom nowego nauczyciela transmutacji. Profesor McGonagall przesz�a na emerytur�, a na jej miejscu pragn� serdecznie powita� Serafina Terry’ego.
Kiedy dyrektor to powiedzia�, wsta� m�ody m�czyzna. Odgarn�� z czo�a czarne w�osy, po czym obdarzy� wszystkich uczni�w serdecznym u�miechem. Skin�� lekko g�ow�, i usiad�.
-Dodatkowo, chcia�bym pogratulowa� parze nowych prefekt�w naczelnych.
Barni k�tem oka zauwa�y�, �e Pepe wypina dumnie pier�, na kt�rej po�yskiwa�a nowiutka oznaka z liter� PN. Kiedy znowu przeni�s� wzrok na dyrektora, ten ju� siedzia�. Uczniowie powoli wstawali od sto��w, a po chwili ca�� gromad� udali si� do swoich pokoi wsp�lnych. Barney Ollivander przeciska� si� przez t�um, aby dopa�� Pepe i pogratulowa� mu odznaki. W mi�dzyczasie natkn�� si� na Acera Risusa. Ch�opak u�miechn�� si� do niego swoim, s�awnym ju�, u�miechem.
- Jutro na b�oniach, pami�taj.
- Jasne.

W pokoju wsp�lnym Slytherinu d�ugo trwa�y rozmowy, uczniowie opowiadali sobie o wakacjach i wymieniali nadziejami dotycz�cymi nadchodz�cego roku szkolnego. Barni jednak nie mia� si�y tego s�ucha�, uda� si� do swojego dormitorium i wyczerpany run�� na ��ko. Nie min�o pi�� minut, a spa� w najlepsze.

Acer otworzy� oczy i zobaczy� szare pr�gi �wiat�a przebijaj�ce si� przez ma�� szczelin� w p��tnach b��kitnego baldachimu nad jego g�ow�. Przewr�ci� si� na bok z powrotem zamykaj�c oczy, jeszcze wcze�nie, pomy�la� pr�buj�c znowu zasn��. Nagle po�r�d sennej, porannej ciszy rozleg� si� dziki krzyk, znajomy krzyk zreszt�. Kiedy woln� r�k� odchyli� zas�ony znad ��ka jego zaspanym oczom ukaza� si� Pitti, kt�ry kl�� na czym �wiat stoi.
-Co jest? – zapyta� cicho Acer gramol�c si� z ��ka. Usiad� na skraju i powoli przeciera� oczy, gdy podni�s� wzrok z zadowoleniem stwierdzi�, �e typowa mgie�ka wyst�puj�ca przy zbyt wczesnej pobudce zacz�a znika� ust�puj�c ostremu widokowi krzycz�cego m�odzie�ca w okularach. Rozczochrane blond w�osy opada�y mu na czo�o nadaj�c mu wygl�d nastroszonej sowy.
- Gdzie s� moje bierki?! Gdzie?! – jakby zza �ciany Acer s�ysza� g�os przyjaciela przeplatany licznymi przekle�stwami, jednak zaraz po wzroku, tak�e s�uch wr�ci� do normalnego stanu i ch�opak poczu�, �e jest w pe�ni obudzony.
- Pr�bowa�e� Accio? – zapyta� za�enowany zbyt wczesnym otworzeniem oczu.
K�tem oka dostrzeg�, �e Pitti narobi� tyle ha�asu, �e reszta ch�opc�w z dormitorium zacz�a wystawia� g�owy z ��ek sprawdzaj�c co si� dzieje.
- Pewnie �e tak! Czy ty masz mnie za debila? Nie dzia�a! – krzykn�� blondyn coraz bardziej roze�lony. Acer szczerze chcia� odpowiedzie� „tak” ale w duchu machn�� r�k�. Czu�, �e sko�czy�oby si� to tylko wymian� przekle�stw.
Chc�c nie chc�c Acer jeszcze w pi�amie ruszy� na poszukiwanie bierek. Znalaz�y si� stosunkowo szybko, poniewa� by�y w szufladzie Pittiego, kt�ry nie mia� poj�cia kiedy je tam w�o�y�, poniewa� uparcie twierdzi�, �e zostawi� je na stoliku nocnym.
Ch�opcy ubrali si� i zeszli do pokoju wsp�lnego Ravenclawu, by�o to du�e, okr�g�e pomieszczenie w niebiesko-br�zowych barwach. Za oknem rozci�ga�y si� pasma g�rskie daleko za Hogwartem. Min�li ten widok przyzwyczajeni do niego. Ju� mieli wychodzi� z pokoju wsp�lnego gdy ze schod�w schodzi�a znajoma posta�.
- To wy narobili�cie takiego ha�asu? – zapyta� rozczochrany Bobercik roz�alonym g�osem. Po jego minie wida� by�o, �e zna odpowied� wi�c Acer nie zrozumia� po co si� pyta.
Obaj wzruszyli ramionami wiedz�c, �e co nie powiedz� i tak wszystko Bob zwali na nich.
- Gdzie Kris? – zapyta� Pitti g�adz�c czupryn� i poprawiaj�c okulary,
- �pi snem sprawiedliwego – stwierdzi� Bob – nawet si� nie przekr�ci� podczas tych waszych wrzask�w – ca�a tr�jka u�miechn�a si� mimowolnie kieruj�c si� do Wielkiej Sali.
Ca�a droga min�a im na opowiadaniu sobie co robili w wakacje, wi�c bardzo szybko min�li d�ugie korytarze, niezliczone ilo�ci zbr�j i pos�g�w, gdy nagle rozmowa zesz�a im na tegoroczne rozgrywki Quidditcha. Wchodzili ju� do Wielkiej Sali gdy Bob rozgl�daj�c si� jak jeszcze w niej pusto, zapyta�
- Pitti nadal jeste� komentatorem?
- Chyba tak, a co? – zapyta� zdziwiony pytaniem kolegi.
- Bo przez twoje komentarze ze �miechu nie mog� utrzyma� kafla – mrukn�� siadaj�c przy jednym ze sto��w, kt�ry a� ugina� si� od potraw. Acer u�miechn�� si� pod nosem przy wspomnieniu zabawnych ale jak�e trafnych komentarzy Pittiego, nak�adaj�c sobie zapiekank�. Dalszy ci�g rozmowy jakby przesta� dobiega� do jego uszu.
Sklepienie odzwierciedla�o niebo nad nimi, poniewa� by�o zaczarowane. Prawie �adnej chmury, s�o�ce �wieci�o mocno, koniec lata mia� w sobie wiele uroku.
Nad talerzem dostrzeg� Barniego, kt�ry kierowa� si� w stron� sto�u �lizgon�w. Trudno go by�o nie zauwa�y�, by� niewiarygodnie wysoki jak na czwart� klas�. Kiedy ich zobaczy� machn�� r�k� z u�miechem i odwr�ci� wzrok. Niewiele brakowa�o, abym z�apa� znicza przed nim, pomy�la�, wygrali dziesi�cioma punktami, farciarze. Nie wiedzia� czy to po prostu szcz�cie czy Barni mia� lepsz� miot��. To �e m�ody �lizgon m�g� by� lepszym szukaj�cym, nawet nie przechodzi�o Acerowi przez my�l.
Z tych rozmy�la� wyrwa� go g�os Pittiego.
- Acer, w tym roku masz z�apa� znicza przed tym lamusem. – powiedzia� pokazuj�c palcem w stron� sto�u Slytherinu.
- Jasne – odpowiedzia�, nie musia� si� domy�la�, �e chodzi o Barniego – w�a�nie nad tym my�la�em...
Niestety przerwa� mu dziki krzyk Bobercika patrz�cego na Krisa, kt�ry w�a�nie podchodzi� do ich sto�u.
- Kris jest prefektem! – krzycza� Bobercik z prawie ob��ka�czym u�miechem na twarzy, pokazuj�c pier� przyjaciela. – to dlatego wczoraj si� na uczt� sp�ni�e�, a potem znowu znikn��e�!
Acer odwr�ci� wzrok od zapiekanki i spojrza� na Krisa. Faktycznie, pomy�la�. Na piersi m�odego krukona zobaczy� srebrn� odznak� z du�ym P w �rodku. �wie�o upieczony prefekt nie wygl�da� aby ta odznaka robi�a mu jak�� r�nic�, cho� Acer m�g� przysi�c, �e zobaczy� b�ysk dumy w jego oczach.
- Cze�� – us�yszeli od czarnow�osego ch�opca.
- Dzie� dobry panie prefekt! – odpowiedzieli ch�rem Acer i Bobercik. Pitti niestety mia� usta zbyt zapchane ziemniakami aby co� powiedzie�, wi�c tylko j�kn�� cicho w odpowiedzi.
Kris mrukn�� co� czego ca�a tr�jka nie mog�a dos�ysze�.
Do Wielkiej Sali zacz�a schodzi� si� reszta uczni�w i powoli robi�o si� t�oczno. Acer by� przyzwyczajony do tego, mi�o mu by�o powr�ci� po wakacjach w mury Hogwartu. Przed nim pojawi� si� wype�niony arkusz z planem zaj��, spojrza� i zobaczy�, �e pierwsza lekcja to transmutacja. Ciekawe kto go teraz naucza, pomy�la�, w tamtym roku odesz�a na emerytur� stara profesor McGonnagall. Cho� by�a surowa i du�o wymaga�a mi�o j� wspomina�.
Nagle poczu� jak kto� go szturcha w rami�.
- Chod�my ju� na t� transmutacj� – powiedzia� Pitti. Acer wyczu�, �e idzie na lekcje z tak� sam� ch�ci� jak i on. On i Pitti byli znani w�r�d grona pedagogicznego ze swojego lenistwa, niedbalstwa, odporno�ci na wiedz� i rado�ci jak� czerpi� z ka�dego dzwonka na przerw�. Cho� wyniki mieli marne, na egzaminach zawsze wypadali dobrze, cz�sto nawet powy�ej przeci�tnej.
Gdy weszli do klasy i zaj�li swe miejsca w ostatniej �awce, zobaczyli, �e za katedr� stoi ju� wyk�adowca. By� to m�ody m�czyzna o serdecznej twarzy, poczciwym u�miechu i d�ugimi, po�yskuj�cymi, czarnymi w�osami. Sta� dumnie wyprostowany, u�miechaj�c si� do wszystkich. By� typem cz�owieka, kt�rego ju� po wygl�dzie ocenia si�, �e nie da si� nie lubi�.
- Ale nam geja przydzieli w tym roku – stwierdzi� Pitti, pokazuj�c, �e zawsze musi mie� zdanie inne ni� wszyscy. Acer roze�mia� si� cicho, patrz�c na nowego profesora.
- Witajcie – po sali rozleg� si� g��boki g�os m�czyzny – nazywam si� Serafin Terry i jestem waszym nowym profesorem transmutacji. Na dzisiejszej lekcji chc� wam powiedzie�, �e ciesz�, �e wybrali�cie ten przedmiot na owutemy i zapoznam was z tym co b�dziemy przerabia� w tym roku...
W tym momencie Acer poczu� jak g�os wyk�adowcy przestaje dociera� do uszu, a jakby bieg� dalej, gdzie� obok. Spojrza� na Pittiego, kt�ry z otwartymi ustami patrzy� za okno niewidz�cymi oczami. Acer szturchn�� go i patrzy� jak przyjaciel wraca na Ziemi�.
- Wyci�gaj te bierki bo mnie ten Serafin zanudzi – powiedzia� zanim Pitti zd��y� si� odezwa�. Blondyn u�miechn�� si� nieznacznie i si�gn�� do torby. Ca�a lekcja zesz�a im na grze, przekle�stwach i cichych okrzykach rado�ci po zwyci�stwie.

Acer sam nie bardzo wiedzia� co si� dzia�o na p�niejszych lekcjach, pami�ta� jak w walce na pi�ra z Pittim po�ama� ostatnie i nie ma czym pisa� i jak przez p� lekcji zakl�� patrzy� na jedn� z dziewczyn z klasy. Reszta jakby mu umkn�a. Odzyska� �wiadomo�� gdy po lekcjach schodzili do Wielkiej Sali na obiad. Spojrza� w sklepienie, kt�re by�o ciemnoszare, westchn�� cicho. Przy stole zobaczy� ju� Krisa i Bobercika, kt�rzy rozmawiali zawzi�cie o tegorocznych sumach. By� dziwnie senny i znudzony, wi�c nawet nie zauwa�y� gdy obok niego usiad� wysoki, blond w�osy �lizgon.
- Cze�� – przywita� si� Barni – to co Acer, dzisiaj o 22? – zapyta� z chytrym u�mieszkiem na twarzy.
Zaspany i oci�a�y umys� Acera zacz�� powoli trawi� informacj�, by wreszcie o�ywi� si� i ruszy� jak maszyna parowa.
- Jasne – odpowiedzia� u�miechni�ty – na b�oniach przy cieplarniach?
- Nie ma sprawy – powiedzia� Barni po czym wsta� – na razie – po�egna� si� i odszed� do swojego sto�u, Acer jeszcze chwil� odprowadza� go wzrokiem, wyobra�aj�c sobie dzisiejszy pojedynek.
Przez reszt� dnia by� nieobecny i zamy�lony, dlatego rozmowy Pittiego, Krisa i Boba czy o Quidditchu czy o czymkolwiek innym nie interesowa�y go i przegra� wszystkie partie bierek na co Pitti bardzo si� uskar�a�.

- Hej Ace – Acer us�ysza� bli�ej nie zlokalizowany d�wi�k, gdy otworzy� oczy stwierdzi�, �e siedzi w swoim ulubionym fotelu, rozejrza� si� zdziwiony i zobaczy� b�ysk okular�w.
- Musia�e� zasn�� – powiedzia� Pitti – chod� zaraz dziesi�ta.
Acer przetar� oczy i mrukn�� ciche podzi�kowanie. Upewni� si�, �e r�d�ka znajduje si� w kieszeni i wsta�. Obaj skierowali si� do du�ych drewnianych drzwi. Acer by� okropnie zaspany wi�c ca�a droga min�a mu zaskakuj�co szybko, a i tajne wyj�cie, kt�re wraz z Pittim znale�li dwa lata temu nie d�u�y�o si� tak okropnie jak zwykle. Wyszli za cieplarniami, poczuli jak zimne krople deszczu na twarzach.
- Pada – stwierdzi� ziewaj�c Acer.
- Godna podziwu spostrzegawczo�� - mrukn�� Pitti co Acer postanowi� przemilcze�. Gdy wyszli przed cieplarnie us�yszeli znajomy g�os.
- My�la�em, �e spenia�e� – powiedzia� Barni wychodz�c spod dachu, pod kt�rym chowa� si� przed deszczem.
- Chcia�by�
Stan�li naprzeciwko siebie wyci�gaj�c r�d�ki. By�o okropnie ciemno, ksi�yc ledwo przebija� si� przez o�owiane chmury. Ch�opcom to wystarczy�o aby widzie� si� wzajemnie. Pitti odszed� schowa� si� przed niemi�osiernie si�pi�cym deszczem.
- Jak zwykle bez sekundant�w? – zapyta� �lizgon.
- Oczywi�cie – mrukn�� z nik�ym u�miechem Acer.
- Got�w? – ponownie zapyta� �lizgon, Acer odpowiedzia� kiwni�ciem g�ow�.
R�wnocze�nie w ten sam spos�b ruszyli r�d�kami, b�ysn�o i przeciwnicy wisieli g�ow� w d�. Obaj mieli przez chwil� bardzo g�upie miny.
- Nie tak to sobie wyobra�a�em – mrukn�� Barni na co Acer machn�� r�k�.
- Ja tam mog� i tak – powiedzia� czuj�c jak krew zaczyna nap�ywa� mu do twarzy.
Znowu rozleg�y si� krzyki i b�yski, jako �e nie mogli si� porusza� pozostawa�o im tylko do ochrony zakl�cie tarczy. Par� zakl�� trafi�o, wi�c ani Barni ani Acer nie wygl�dali najlepiej.
-Expelliarmus! – ponownie krzykn�li r�wnocze�nie, ale zakl�cia odbi�y si� od siebie. Jedno prawie trafi�o w Pittiego co ten skomentowa� g�o�nym j�kiem.
- Petrificus totalus! – krzykn�� lizgon, Acer w tym momencie podci�gn�� ca�e cia�o i unikn�� zakl�cia, szybk� si� prostuj�c krukon krzykn��
- Dr�twota! – czerwony promie� uderzy� Barniego prosto w klatk� piersiow�. Cia�o bezw�adnie uderzy�o w �cian� cieplarni a� hukn�o. Acer poczu�, �e to nie przyniesie niczego dobrego.
Po chwili mi�dzy nich wpad�a starsza kobieta owini�ta w zwiewne szale, z ogromnymi okularami na nosie, kt�re strasznie powi�ksza�y jej oczy. Acer zakl�� w duchu, gdy ju� wiedzia� co si� szykuje.
- Co tu si� dzieje?! – krzykn�a nagle stara profesor Trelawney – pojedynki! Pierwszy dzie� szko�y i ju� pojedynki! – krzycza�a okropnie piskliwym g�osem na co Acer mimowolnie krzywi� si�.
Pani profesor machn�a r�d�k� w jego stron� i spad� na �lisk� od wody traw�, brudz�c ca�� szat�.
- Ennervate! – krzykn�a kieruj�c r�d�k� w �lizgona, kt�ry po chwili otworzy� oczy i wsta� z wyra�nym grymasem na twarzy. Na czole robi� si� ju� spory guz i strup. Kiedy zobaczy� profesor Trelawney mina mu zrzed�a jeszcze bardziej.
- No tak... – mrukn�a – Risus i Ollivander, mog�am si� tego spodziewa� – powiedzia�a patrz�c na ch�opc�w. Acer czu� b�l pod �ebrami w miejscu gdzie ugodzi�o go zakl�cie �lizgona. – Z wami zawsze jest ten m�ody Cruser, gdzie on? – Pitti, kt�ry w�a�nie pr�bowa� si� wymkn�� poczu�, �e jest za p�no.
- Mam ci�! – krzykn�a stara Trelawney – co ty tu robisz?
- Pilnuje �eby si� nie pozabijali – mrukn�� ura�ony swoj� nieudan� ucieczk�. Pani profesor widocznie ta odpowied� usatysfakcjonowa�a, bo machn�a r�k�, �e mo�e sobie i��. Pitti nie czeka� na wi�cej tylko znikn�� czym pr�dzej za cieplarniami.
Acer w duchu zaprzysi�g� sobie, �e tego mu nie daruje niestety wi�cej nic nie m�g� zrobi�, bo znowu odezwa�a si� Trelawney.
- Macie u mnie szlaban – powiedzia�a z nieukrywan� satysfakcj�. Acer gdy jeszcze uczy� si� wr�biarstwa czerpa� wiele rado�ci z przerywania lekcji swoimi g�upimi odzywkami. Wiedzia�, �e to si� na nim odbije i kl�� na siebie w my�lach gdy nagle znowu dobieg� go g�os nie lubianej pani profesor. – Jutro o dwudziestej macie by� pod moim gabinetem, do tego czasu co� wam wymy�l�. A teraz marsz za mn� do skrzyd�a szpitalnego.
Acer i Barni z bardzo ponurymi minami kulej�c, j�cz�c i st�kaj�c pow��czyli si� z Trelawney. Cho� gdy ich oczy spotka�y si� u�miechn�li si� szeroko, a Acer ruszaj�c ustami bezg�o�nie powiedzia� „wygra�em”.

Acer i Barni stali pod wierzb� bij�c�, wpatruj�c si� t�po w ko�ysane wiatrem ga��zie. Drzewo, stoj�ce w ciemno�ciach, o�wietlane jedynie promieniami z r�d�ek, wygl�da�o do�� majestatycznie. Barney prze�kn�� g�o�no �lin�. Przejecha� r�k� po czole, chc�c zetrze� z niego pot, jednak u�wiadomi� sobie, i� ma na nim banda�.
- Nie mog� uwierzy�, �e Trelawney nas wyczai�a..- mrukn�� ch�opak, nie odrywaj�c wzroku od drzewa.
- Nic by si� nie sta�o, gdyby� tak nie wykrzykiwa� tych inkantacji!- Acer spojrza� na niego z pogard�, jednak po chwili w jego oczach zapali�y si� weso�e ogniki. - My�l�, �e b�d� st�d wykurza� Bachanki... to s� w b��dzie. - Po tych s�owach wolnym krokiem podszed� do wierzby bij�cej. Barni niewiele my�l�c poszed� zanim. Po chwili us�ysza� podekscytowany g�os Acera.
-Frycu! Obczaj to !
Barni odwr�ci� si� i w pierwszej chwili nie zrozumia� co si� sta�o. G�o�nie chla�ni�cie, piek�cy b�l na twarzy i dono�ny �miech jego towarzysza. Dopiero po kilku sekundach dotar�o do niego, �e dosta� z napr�onej ga��zi. Niewiele my�l�c dopad� do innej ga��zi i nim Acer zd��y� zareagowa�, zosta� ugodzony ga��zi� w rami�. Zrobi� kilka krok�w w ty� i uni�s� wy�ej r�d�k�.
-Wingardium Leviosa!- rzek� stanowczo, celuj�c ni� w grub� ga��. Ta poruszy�a si�, a kiedy ch�opak zamaszystym ruchem przeni�s� r�k� na koleg�, a b�d�ca pod wp�ywem zakl�cia ga�� r�wnie� pomkn�a ku Barniemu. Czasu na reakcj� by�o ma�o, ale prawdziwy �lizgon sprosta nie takim rzeczom. R�d�ka Barneya r�wnie� by�a ju� gotowa do dzia�ania.
-Diffindo!- rozleg� si� d�wi�k szybko �amanego drewna i gruby, drewniany pal pad� na ziemi�, tu� pod stopami ch�opca.
-Frycek... chyba przesadzi�e�- rzek� niepewnie Acer, patrz�c na poruszaj�ce si� niespokojnie ga��zie. Po chwili jedna z nich, grubo�ci �redniej wielko�ci pnia, pomkn�a ku ch�opcom. Padli na ziemi�, unikaj�c ciosu. Poczuli silny podmuch wiatru nad g�owami, kiedy drewniana �mier� przelecia�a tu� nad nimi. Wstali niepewnie, licz�c �e to ju� koniec. Lecz Bij�ca Wierzba nie by�a z tych, kt�re �atwo odpuszczaj�. Dziesi�tki ma�ych ga��zek ok�ada�o dw�jk� przera�onych uczni�w po ca�ym ciele. Po chwili sta�o si� to, czego najbardziej si� obawiali. Wielka, gruba jak Snorlax ga�� ruszy�a w ich kierunku z zawrotn� szybko�ci�. By�a niespe�na p� metra od nich, gdy oboje poczuli szarpni�cie. Nieprzygotowani na taki obr�t sprawy padli na ziemi� kilka metr�w poza zasi�giem wierzby. Spojrzeli w g�r� i zobaczyli nad sob� Neville'a Longbotoma. U�miechn�li si� do siebie, widz�c, �e jednak im si� poszcz�ci�o. Gdyby to by� inny nauczyciel, by�oby z nimi �le. Ale profesor Longbotom by� zawsze wyrozumia�y. Teraz jednak mia� powa�n�, zdenerwowan� min�.
-Zniszczyli�cie Wierzb� Bij�c�..

-I pomy�le�, �e kaza� nam tylko przepisywa�!- krzykn�� uradowany Acer, prostuj�c si� na krze�le, aby zerkn�� na pergamin kolegi. Zauwa�y�, �e Barni prawie ju� sko�czy� swoj� robot�, podczas gdy mu zosta�o jeszcze dobre p� strony - Frycek! Jak ty �e� to tak szybko przepisa�?
- Gdyby� nie traci� czasu na okrzyki rado�ci i dzi�kowanie niebiosom, �e zes�a�y nam profesora Longbotoma te� by� ju� sko�czy�. - odpowiedzia�, odk�adaj�c pi�ro i unosz�c pergamin. -No! Na ju� sko�czy�em. Pozwolisz, �e nie b�d� na ciebie czeka�.. ju� pewnie grubo po p�nocy, kimn� si�.
Ch�opak wyszed� z klasy i zaspany ruszy� ku lochom, do dormitorium �lizgon�w, ale zd��y� jeszcze za sob� us�ysze� ciche "o ty geju".

Kuniec. Dzi�ki za przeczytanie, o ile kto� przebrn��. Je�eli przebrn�� i si� spodoba�o, to serdecznie zapraszam na poeciodsiedmiurzyci.fora.pl, gdzie jest tego troch� wi�cej ni� jeden rozdzia�.

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

funlifepok.htw.pl

Podstrony

Template provided by Designs by Darren Opracowanie Marketing w Internecie dla Seungri â strony, Obrazki i wiele więcej na WordPress