Seungri — strony, Obrazki i wiele więcej na WordPress
Tekst testamentu Jana Paw³a II
Rzym, 6.III.1979.
W Imiê Trójcy Przenaj¶wiêtszej. Amen.
«Czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy Pan wasz przybêdzie » (por. Mt 24, 42) - te s³owa przypominaj± mi ostateczne wezwanie, które nast±pi wówczas, kiedy Pan zechce. Pragnê za nim pod±¿yæ i pragnê, aby wszystko, co sk³ada siê na moje ziemskie ¿ycie, przygotowa³o mnie do tej chwili. Nie wiem, kiedy ona nast±pi, ale tak jak wszystko, równie¿ i tê chwilê oddaj± w rêce Matki
Jan Pawe³ II w Zakopanem 1997.
Fot. Archiwum prywatne
mojego Mistrza: totus Tuus.W tych samych rêkach matczynych zostawiam wszystko i Wszystkich, z którymi zwi±za³o mnie moje ¿ycie i moje powo³anie. W tych Rêkach zostawiam nade wszystko Ko¶ció³, a tak¿e mój Naród i ca³± ludzko¶æ. Wszystkim dziêkujê. Wszystkich proszê o przebaczenie. Proszê tak¿e o modlitwê, aby Mi³osierdzie Bo¿e okaza³o siê wiêksze od mojej s³abo¶ci i niegodno¶ci.
W czasie rekolekcji przeczyta³em raz jeszcze testament Ojca ¦wiêtego Paw³a VI. Lektura ta sk³oni³a mnie do napisania niniejszego testamentu.
Nie pozostawiam po sobie w³asno¶ci, któr± nale¿a³oby zadysponowaæ. Rzeczy codziennego u¿ytku, którymi siê pos³ugiwa³em, proszê rozdaæ wedle uznania. Notatki osobiste spaliæ. Proszê, a¿eby nad tymi sprawami czuwa³ Ks. Stanis³aw, któremu dziêkujê za tyloletni± wyrozumia³± wspó³pracê i pomoc. Wszystkie za¶ inne podziêkowania zostawiam w sercu przed Bogiem Samym, bo trudno je tu wyraziæ.
Co do pogrzebu, powtarzam te same dyspozycje, jakie wyda³ Ojciec ¦wiêty Pawe³ VI. (dodatek na marginesie: Grób w ziemi, bez sarkofagu. 13.III.1992). O miejscu niech zdecyduje Kolegium Kardynalskie i Rodacy.
«Apud Dominum Misericordia et copiosa apud Eum redemptio »
Jan Pawe³ pp. II
Rzym, 6.III.1979.
Po ¶mierci proszê o Msze ¦wiête i modlitwy.Download5.III.1990.
Wyra¿am najg³êbsz± ufno¶æ, ¿e przy ca³ej mojej s³abo¶ci Pan udzieli mi ka¿dej ³aski potrzebnej, aby sprostaæ wedle Jego Woli wszelkim zadaniom, do¶wiadczeniom i cierpieniom, jakich zechce za¿±daæ od swego s³ugi w ci±gu ¿ycia. Ufam te¿, ¿e nie dopu¶ci, abym kiedykolwiek przez jakie¶ swoje postêpowanie: s³owa, dzia³anie lub zaniedbanie dzia³añ, móg³ sprzeniewierzyæ siê moim obowi±zkom na tej ¶wiêtej Piotrowej Stolicy.Download24.II. - 1. III.1980.
Równie¿ w ci±gu tych rekolekcji rozwa¿a³em prawdê o Chrystusowym kap³añstwie w perspektywie owego Przej¶cia, jakim dla ka¿dego z nas jest chwila jego ¶mierci. Rozstania siê z tym ¶wiatem - aby narodziæ siê dla innego, dla ¶wiata przysz³ego, którego znakiem decyduj±cym, wymownym jest dla nas Zmartwychwstanie Chrystusa.
Odczyta³em wiêc zesz³oroczny zapis mojego testamentu, dokonany równie¿ w czasie rekolekcji - porówna³em go z testamentem mojego wielkiego Poprzednika i Ojca Paw³a VI, z tym wspania³ym ¶wiadectwem o ¶mierci chrze¶cijanina i papie¿a - oraz odnowi³em w sobie ¶wiadomo¶æ spraw, do których sporz±dzony przeze mnie (w sposób raczej prowizoryczny) ów zapis z 6.III.1979 siê odnosi.
Jan Pawe³ II w Watykanie 1980
Fot. Archiwum prywatne
Dzisiaj pragnê do niego dodaæ tylko tyle, ¿e z mo¿liwo¶ci± ¶mierci ka¿dy zawsze musi siê liczyæ. I zawsze musi byæ przygotowany do tego, ¿e stanie przed Panem i Sêdzi± - a zarazem Odkupicielem i Ojcem. Wiêc i ja liczê siê z tym nieustannie, powierzaj±c ów decyduj±cy moment Matce Chrystusa i Ko¶cio³a - Matce mojej nadziei.
DownloadCzasy, w których ¿yjemy, s± niewymownie trudne i niespokojne. Trudna tak¿e i nabrzmia³a w³a¶ciw± dla tych czasów prób± - sta³a siê droga Ko¶cio³a, zarówno Wiernych jak i Pasterzy. W niektórych krajach, (jak np. w tym, o którym czyta³em w czasie rekolekcji), Ko¶ció³ znajduje siê w okresie takiego prze¶ladowania, które w niczym nie ustêpuje pierwszym stuleciom, raczej je przewy¿sza co do stopnia bezwzglêdno¶ci i nienawi¶ci. Sanguis Martyrum - semen Christianorum. A prócz tego - tylu ludzi ginie niewinnie, choæby i w tym kraju, w którym ¿yjemy...
Pragnê raz jeszcze ca³kowicie zdaæ siê na Wolê Pana. On Sam zdecyduje, kiedy i jak mam zakoñczyæ moje ziemskie ¿ycie i pasterzowanie. W ¿yciu i ¶mierci Totus Tuus przez Niepokalan±. Przyjmuj±c ju¿ teraz tê ¶mieræ, ufam, ¿e Chrystus da mi ³askê owego ostatniego Przej¶cia czyli Paschy. Ufam te¿, ¿e uczyni j± po¿yteczn± dla tej najwiêkszej sprawy, której staram siê s³u¿yæ: dla zbawienia ludzi, dla ocalenia rodziny ludzkiej, a w niej wszystkich narodów i ludów (w¶ród nich serce w szczególny sposób siê zwraca do mojej ziemskiej Ojczyzny), dla osób, które szczególnie mi powierzy³ - dla sprawy Ko¶cio³a, dla chwa³y Boga Samego.
Niczego wiêcej nie pragnê dopisaæ do tego, co napisa³em przed rokiem - tylko wyraziæ ow± gotowo¶æ i ufno¶æ zarazem, do jakiej niniejsze rekolekcje ponownie mnie usposobi³y.
Jan Pawe³ pp. IIDownload5.III.1982
W ci±gu tegorocznych rekolekcji przeczyta³em (kilkakrotnie) tekst testamentu z 6.III.1979. Chocia¿ nadal uwa¿am go za prowizoryczny (nie ostateczny), pozostawiam go w tej formie, w jakiej istnieje. Niczego (na razie) nie zmieniam, ani te¿ niczego nie dodajê, gdy chodzi o dyspozycje w nim zawarte.
Zamach na moje ¿ycie z 13.V.1981 w pewien sposób potwierdzi³ s³uszno¶æ s³ów zapisanych w czasie rekolekcji z 1980 r. (24.II - 1.III).
Tym g³êbiej czujê, ¿e znajdujê siê ca³kowicie w Bo¿ych Rêkach - i pozostajê nadal do dyspozycji mojego Pana, powierzaj±c siê Mu w Jego Niepokalanej Matce (Totus Tuus).
Jan Pawe³ pp. II
***
5.III.1982.
Ps. W zwi±zku z ostatnim zdaniem testamentu z 6.III.1979 (: O miejscu m.inn.pogrzebu) «niech zdecyduje Kolegium Kardynalskie i Rodacy » - wyja¶niam, ¿e mam na my¶li Metropolitê Krakowskiego lub Radê G³ówn± Episkopatu Polski - Kolegium Kardynalskie za¶ proszê, aby ewentualnym pro¶bom w miarê mo¿no¶ci uczynili zado¶æ.Download1.III.1985 (w czasie rekolekcji):
Jeszcze - co do zwrotu «Kolegium Kardynalskie i Rodacy »: «Kolegium Kardynalskie » nie ma ¿adnego obowi±zku pytaæ w tej sprawie «Rodaków », mo¿e jednak to uczyniæ, je¶li z jakich¶ powodów uzna za stosowne.
JPII
DownloadRekolekcje jubileuszowego roku 2000
(12.-18.III.)
1. Kiedy w dniu 16.pa¼dziernika 1978 konklawe kardyna³ów wybra³o Jana Paw³a II, Prymas Polski kard. Stefan Wyszyñski powiedzia³ do mnie: «zadaniem nowego papie¿a bêdzie wprowadziæ Ko¶ció³ w Trzecie Tysi±clecie ». Nie wiem, czy przytaczam to zdanie dos³ownie, ale taki z pewno¶ci± by³ sens tego, co wówczas us³ysza³em. Wypowiedzia³ je za¶ Cz³owiek, który przeszed³ do historii jako Prymas Tysi±clecia. Wielki Prymas. By³em ¶wiadkiem Jego pos³annictwa, Jego heroicznego zawierzenia. Jego zmagañ i Jego zwyciêstwa. «Zwyciêstwo, kiedy przyjdzie, bêdzie to zwyciêstwo przez Maryjê » - zwyk³ by³ powtarzaæ Prymas Tysi±clecia s³owa swego Poprzednika kard. Augusta Hlonda.
W ten sposób zosta³em poniek±d przygotowany do zadania, które w dniu 16. pa¼dziernika 1978 r. stanê³o przede mn±. W chwili, kiedy piszê te s³owa jubileuszowy Rok 2000 sta³ siê ju¿ rzeczywisto¶ci±, która trwa. W nocy 24 grudnia 1999 r. zosta³a otwarta symboliczna Brama Wielkiego Jubileuszu w Bazylice ¶w. Piotra, z kolei u ¶w. Jana na Lateranie, u Matki Bo¿ej Wiêkszej (S.Maria Maggiore) - w Nowy Rok, a w dniu 19 stycznia Brama Bazyliki ¶w. Paw³a «za murami ». To ostatnie wydarzenie ze wzglêdu na swój ekumeniczny charakter szczególnie zapisa³o siê w pamiêci.Download2. W miarê jak Rok Jubileuszowy 2000 posuwa siê naprzód, z dnia na dzieñ i z miesi±ca na miesi±c, zamyka siê za nami dwudziesty wiek, a otwiera wiek dwudziesty pierwszy. Z wyroków Opatrzno¶ci dane mi by³o ¿yæ w tym trudnym stuleciu, które odchodzi do przesz³o¶ci, a w roku, w którym wiek mego ¿ycia dosiêga lat osiemdziesiêciu ( «octogesima adveniens »), nale¿y pytaæ, czy nie czas powtórzyæ za biblijnym Symeonem «Nuncdimittis »?
W dniu 13. maja 1981 r., w dniu zamachu na Papie¿a podczas audiencji na placu ¶w. Piotra, Opatrzno¶æ Bo¿a w sposób cudowny ocali³a mnie od ¶mierci. Ten, który jest jedynym Panem ¯ycia i ¶mierci, sam mi do ¿ycie przed³u¿y³, niejako podarowa³ na nowo. Odt±d ono jeszcze bardziej do Niego nale¿y. Ufam, ¿e On Sam pozwoli mi rozpoznaæ, dok±d mam pe³niæ tê pos³ugê, do której mnie wezwa³ w dniu 16.pa¼dziernika 1978. Proszê Go, a¿eby raczy³ mnie odwo³aæ wówczas, kiedy Sam zechce. «W ¿yciu i ¶mierci do Pana nale¿ymy ... Pañscy jeste¶my » (por. Rz 14, 8). Ufam te¿, ¿e dok±d dane mi bêdzie spe³niaæ Piotrow± pos³ugê w Ko¶ciele, Mi³osierdzie Bo¿e zechce u¿yczaæ mi si³ do tej pos³ugi nieodzownych.Download3. Jak co roku podczas rekolekcji odczyta³em mój testament z dnia 6.III.1979. Dyspozycje w nim zawarte w dalszym ci±gu podtrzymujê. To, co wówczas a tak¿e w czasie kolejnych rekolekcji zosta³o dopisane, stanowi odzwierciedlenie trudnej i napiêtej sytuacji ogólnej, która cechowa³a lata osiemdziesi±te. Od jesieni roku 1989 sytuacja ta uleg³a zmianie. Ostatnie dziesiêciolecie ubieg³ego stulecia wolne by³o od dawniejszych napiêæ, co nie znaczy, ¿e nie przynios³o z sob± nowych problemów i trudno¶ci. Niech bêd± dziêki Bo¿ej Opatrzno¶ci w sposób szczególny za to, ¿e okres tzw. «zimnej wojny » zakoñczy³ siê bez zbrojnego konfliktu nuklearnego, którego niebezpieczeñstwo w minionym okresie wisia³o nad ¶wiatem.
Pierwsza pielgrzymka papie¿a do Polski
Fot. Stanis³aw Smó³ka
4. Stoj±c na progu trzeciego tysi±clecia «in medio Ecclesiae », pragnê raz jeszcze wyraziæ wdziêczno¶æ Duchowi ¦wiêtemu za wielki dar Soboru Watykañskiego II, którego wraz z ca³ym Ko¶cio³em - a w szczególno¶ci z ca³ym Episkopatem - czujê siê d³u¿nikiem. Jestem przekonany, ¿e d³ugo jeszcze dane bêdzie nowym pokoleniom czerpaæ z tych bogactw, jakimi ten Sobór XX wieku nas obdarowa³. Jako Biskup, który uczestniczy³ w soborowym wydarzeniu od pierwszego do ostatniego dnia, pragnê powierzyæ to wielkie dziedzictwo wszystkim, którzy do jego realizacji s± i bêd± w przysz³o¶ci powo³ani. Sam za¶ dziêkujê Wiecznemu Pasterzowi za to, ¿e pozwoli³ mi tej wielkiej sprawie s³u¿yæ w ci±gu wszystkich lat mego pontyfikatu.
«In medio Ecclesiae » ... od najm³odszych lat biskupiego powo³ania - w³a¶nie dziêki Soborowi - dane mi by³o do¶wiadczyæ braterskiej wspólnoty Episkopatu. Jako kap³an Archidiecezji Krakowskiej do¶wiadczy³em, czym jest braterska wspólnota prezbyterium - Sobór za¶ otworzy³ nowy wymiar tego do¶wiadczenia.Download5. Ile¿ osób winien bym tutaj wymieniæ? Chyba ju¿ wiêkszo¶æ z nich Pan Bóg powo³a³ do Siebie - Tych, którzy jeszcze znajduj± siê po tej stronie, niech s³owa tego testamentu przypomn±, wszystkich i wszêdzie, gdziekolwiek siê znajduj±.
W ci±gu dwudziestu z gór± lat spe³niania Piotrowej pos³ugi «in medio Ecclesiae » dozna³em ¿yczliwej i jak¿e owocnej wspó³pracy wielu Ksiê¿y Kardyna³ów, Arcybiskupów i Biskupów, wielu kap³anów, wielu osób zakonnych - Braci i Sióstr - wreszcie bardzo wielu osób ¶wieckich, ze ¶rodowiska kurialnego, ze strony wikariatu Diecezji Rzymskiej oraz spoza tych ¶rodowisk.
Jak¿e nie ogarn±æ wdziêczn± pamiêci± wszystkich na ¶wiecie Episkopatów, z którymi spotyka³em siê w rytmie odwiedzin «ad limina Apostolorum »? Jak¿e nie pamiêtaæ tylu Braci chrze¶cijan - nie katolików? A rabina Rzymu? i tylu innych przedstawicieli religii pozachrze¶cijañskich? A ilu przedstawicieli ¶wiata kultury, nauki, polityki, ¶rodków przekazu?Download6. W miarê, jak zbli¿a siê kres mego ziemskiego ¿ycia, wracam pamiêci± do jego pocz±tku, do moich Rodziców, Brata i Siostry (której nie zna³em, bo zmar³a przed moim narodzeniem), do wadowickiej parafii, gdzie zosta³em ochrzczony, do tego miasta mojej m³odo¶ci, do rówie¶ników, kole¿anek i kolegów ze szko³y podstawowej, z gimnazjum, z uniwersytetu, do czasów okupacji, gdy pracowa³em jako robotnik, a potem do parafii w Niegowici, i krakowskiej ¶w. Floriana, do duszpasterstwa akademickiego, do ¶rodowiska ... do wielu ¶rodowisk ... w Krakowie, w Rzymie ... do osób, które Pan mi szczególnie powierzy³ -
wszystkim pragnê powiedzieæ jedno: «Bóg Wam zap³aæ »!
«In manus Tuas, Domine, commendo spiritum meum ».
A.D.
17.III.2000.DownloadPliki mp3 - Tekst testamentu Jana Paw³a II czyta Krzysztof Globisz
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plfunlifepok.htw.pl