Ponad czas

Start

Seungri — strony, Obrazki i wiele więcej na WordPress

Prolog
Koniec nast�pi� niespodziewanie. Nie by�o wstrz�s�w sejsmicznych, huragan�w, ani innych kataklizm�w, rodem z Apokalipsy.
Anna sta�a na klatce schodowej, szukaj�c kluczy, kt�re, jak na z�o��, znik�y w przepastnych czelu�ciach torebki.
-Cholera jasna. – Zapanowa�y nag�e ciemno�ci. Anna instynktownie wysypa�a zawarto�� torebki na podest. Po omacku odnalaz�a p�k kluczy. Si�� wetkn�a je w zamek i gwa�townie przekr�ci�a. Drzwi otworzy�y si� z cichym skrzypni�ciem. Anna przekroczy�a pr�g. To, co zobaczy�a, by�o na tyle niekonwencjonalne, �e a� przera�aj�ce. Przedpok�j wygl�da�, jakby przeszed� przeze� tajfun. Kobieta pochyli�a si�, by pozbiera� rozrzucone po pod�odze drobiazgi, zastanawiaj�c si� jednocze�nie, co te� sta�o si� w mieszkaniu.
Nagle co� trzasn�o. Powiew lodowatego wiatru smagn�� j� po twarzy. Wsta�a z wyk�adziny pod��aj�c w kierunku du�ego pokoju. Okno by�o otwarte, fotografia w ramce porysowana od�amkami st�uczonego szk�a.
Wierz�, �e jeszcze spotkamy si�, w kolejnym �yciu odnajd� Ci�. S�owa nap�yn�y nie wiadomo sk�d. To by�a ich piosenka. Piotr te� j� lubi�. Pami�ta�a ten dzie�, gdy widzieli si� po raz ostatni.
Wysoki m�czyzna w wojskowym mundurze stan�� w drzwiach. Mia� zielon� kurtk� z wypolerowanymi guzikami , na g�owie rogatywk� z male�kim srebrnym orze�kiem, przy pasie ci��y�a kabura z broni�. Cicho podszed� do fotela, po�o�y� d�onie na oparciu. Kobieta odchyli�a g�ow� w ty�, a on poca�owa� j� w czo�o.
- Aniu, id�… Nie utrudniaj tego, prosz�. – Powiedzia�. Stoj�c ju� w progu, jeszcze raz si� odwr�ci�. Przebieg� przez pok�j i mocno przycisn�� Ann� do siebie, a ona zaton�a w jego br�zowych oczach.
- Nie p�acz, Aniu… wr�c�… -szepn�� i ju� go nie by�o
Ze st�uczonej, lekko wyblak�ej fotografii patrzy�y na Ann� te same br�zowe oczy, kt�rych nie widzia�a ju� od tylu lat. Obok, na pod�odze le�a� list od Piotra z dat� dwudziesty drugi kwietnia. Pi�� miesi�cy bez wie�ci. Anna spojrza�a na przybrudzon� kartk�. Odczyta�a ostatnie zdanie, kt�rego wcze�niej nie zauwa�y�a, mimo �e tre�� listu potrafi�a powt�rzy� z pami�ci: „Wierz�, �e jeszcze spotkamy si�, w kolejnym �yciu odnajd� Ci�.”
Rozdzia� I
Anna w��czy�a radio. Denerwowa�a j� cisza panuj�ca w kuchni. Fakt, �e pracowa� ekspres do kawy, niewiele zmienia�, nadal mo�na by�o us�ysze� brz�czenie muchy.
- Wojna w Iraku przybiera monstrualne rozmiary. Zesz�ej nocy iraccy terrory�ci zaatakowali siedzib� wojsk kontyngentu pokojowego. W wyniku wybuchu bomby zgin�o dwudziestu dziewi�ciu �o�nierzy, a stu dwudziestu trzech zosta�o ci�ko rannych. W�r�d zmar�ych znajduje si� prawdopodobnie Polak…- spiker podawa� wiadomo�ci martwym g�osem, jakby komunikowa� nag�� zmian� warunk�w atmosferycznych
Annie pociemnia�o przed oczami. Przecie� Piotrek jest w Iraku... Baza w Bagdadzie…
Po raz kolejny przypomnia�a sobie dopisek ostatniego listu: „… w kolejnym �yciu odnajd� Ci�”. On przeczuwa�… a przecie� wtedy, gdy odchodzi� obiecywa�, �e wr�ci… m�wi�, �e b�dzie pisa�, a po zako�czeniu misji we�miemy �lub…
- A teraz, co� dla naszych pa�.- G�os spikera dotar� do Anny, jakby zza mg�y. Rozleg�y si� pierwsze tony piosenki:
„Wysz�y kobiety na morski piach, stan�y nad wielk� wod�,
stare, m�ode, ca�e we �zach...
I z wiatrem lecia�y od l�du, bezradne i mokre od �ez,
spojrzenia a� po horyzontu jasny kres...

Jeszcze si� tam �agiel bieli, ch�opc�w, kt�rzy odp�yn�li,
nadzieja wci�� w serc kapeli na werbelku cicho gra...

Wros�y kobiety w nadmorski brzeg,
w czekaniu swym i cierpieniu, jak kamienie, tn�c fali bieg.
I z wiatrem lecia�o od l�du milczenie ich oczu i r�k,
daleko, a� po horyzontu jasny kr�g...
Jeszcze si� tam �agiel bieli, ch�opc�w, kt�rzy odp�yn�li,
nadzieja wci�� w serc kapeli na werbelku cicho gra,
bo m�ska rzecz by� daleko, a kobieca - wiernie czeka�,
a� zrodzi si� pod powiek� inna �za, rado�ci �za.

M�ska rzecz - dogna� w biegu i u�mierzy� grzywy fal...
Nasza rzecz - sta� na brzegu, sta� i wierzy� i patrze� w dal...

Jeszcze si� tam �agiel bieli, ch�opc�w, kt�rzy odp�yn�li,
nadzieja wci�� w serc kapeli na werbelku cicho gra,
bo m�ska rzecz by� daleko, a kobieca - wiernie czeka�,
a� zrodzi si� pod powiek� inna �za, rado�ci �za.
Bo m�ska rzecz by� daleko, a kobieca - wiernie czeka�,
a� zrodzi si� pod powiek� inna �za, rado�ci �za.”
Nadzieja? Ona nie wie, o czym pisze, nie ma poj�cia…. Pewnie nigdy nie prze�y�a czego� takiego. Od lat �yj� nadziej� . Zrywam si� na ka�dy szmer, ka�dy odg�os krok�w na klatce… Ale mo�e taki ju� los kobiety? Narzeczonej �o�nierza? Obr�ci�a w palcach male�k� obr�czk� z pere�ek. Pami�ta�a, jak oboje �miali si� z przes�du „ Per�y w pier�cionku zar�czynowym zwiastuj� �zy, wielk� tragedi� w zwi�zku.” Pami�ta�a te�, jak powiedzia�a Piotrowi, �e �zy niekoniecznie musz� oznacza� cierpienie. Teraz p�aka�a i to wcale nie z rado�ci, lecz z najprawdziwszego b�lu. Nie �yje… a ja musz� czeka�, nawet wbrew nadziei…
Rozdzia� II
Piotr ockn�� si� przygnieciony jakim� ci�arem, Przez d�u�sz� chwil� le�a�, utkwiwszy wzrok w jednym punkcie. G�ow� rozrywa� mu t�py b�l, przed oczyma miga�y czerwone plamy. Pr�bowa� przypomnie� sobie, co si� wydarzy�o Jedli kolacj�. Dow�dca siedz�cy u szczytu sto�u, niczym ojciec rodziny, usi�owa� przerwa� k�opotliwe milczenie.
- Panowie- rzek�- dobrze si� dzi� spisali�cie, Wasze kraje ojczyste mog� by� z was du...- Nieziemski huk zag�uszy� jego dalsze s�owa. Zapanowa�y ciemno�ci. Kto� co� krzycza�, kto� inny ucieka� w pop�ochu.
- Generale... Gdzie Pan jest?! – Piotr biega� szukaj�c dow�dcy, od kt�rego oddziela�a go pot�na sterta gruzu.
Rozleg� si� kolejny huk, jeszcze silniejszy od poprzedniego „Piekielni terrory�ci, zrzucili nast�pn� bomb�”- zd��y� pomy�le� m�ody major, nim sufit zawali� si� wprost na niego.
Piotr spr�bowa� odwr�ci� g�ow�. B�l prawie o�lepia�, ale uda�o si� . Dostrzeg� rud� ka�u�� wok� miejsca, gdzie powinna znajdowa� si� prawa noga.
Uci�o…? trudno… nawet nie boli…
-Jest tu kto?!Ratunku! Czy kto� mnie s�yszy?!
***
- Wszyscy cali? No, ch�opcy prze�yli�my. – Genera� Anderson u�miechn�� si�. Jego oddzia� sta� w szeregu przed na p� zawalonym budynkiem. Wszyscy byli poobijani, ale �ywi. Nagle kto� z tylnego szeregu odezwa� si� g�o�no
- Brakuje majora.
- Kogo?- Anderson zada� kr�tkie, acz tre�ciwe pytanie
- Majora Piotra Spa�ki
- Wyszed� z budynku?
- Nie. Wracam tam. Id� go szuka�.- M�ody �o�nierz wyst�pi� z szeregu.
- A wy kto?- Genera� zmierzy� podw�adnego d�ugim, badawczym spojrzeniem
- Szeregowy Andrzej Cie�lik, przyjaciel majora
- Do diab�a, czy wszyscy macie takie dziwne nazwiska? J�zyk mo�na po�ama�. Nie wa�ne. Id�cie, szeregowy. Jak znajdziecie, dajcie zna� przez kr�tkofal�wk�, zrozumiano?
- Tak jest, generale!- Cie�lik zasalutowa� dow�dcy i na p� zawalonym wej�ciem wszed� do budynku.
Widok, jaki ukaza� si� jego oczom, by� przera�aj�cy. Z dawnych koszar�w zosta�o niewiele.
- Jest tu kto?!Ratunku! Czy kto� mnie s�yszy?!- G�os ni�s� si� echem po ruinach. Andrzej rozpozna�, �e to Piotr tak krzyczy
- Piotrek?! Id� do ciebie!- Odkrzykn��, rozgarniaj�c gruz r�kami.
- Andrzej, jeste�, dzi�ki Bogu… Nie, tego nie dotykaj.
- Wielki Bo�e… jeste� ranny…- Cie�lik zblad�, widz�c ka�u�� krwi obok nogi przyjaciela.
- Nic takiego , nawet nie boli. Tylko nie ruszaj tego kawa�ka �ciany, bo noga jest chyba uci�ta.
-Mam go. Jest ranny. Tak, przytomny. Przy�lijcie mi tu pomoc.- Andrzej wy��czy� kr�tkofal�wk�. – Id�. Wytrzymasz?- Zwr�ci� si� do Piotra.
- Tak. Daj mi wody.
Po chwili na miejsce wypadku dotar�o jeszcze kilku innych �o�nierzy. Przewi�zali nog� Piotra kawa�kami munduru, tak, �eby si� nie rusza�a i ostro�nie wynie�li rannego z budynku.

Rozdzia� III
Namiot b�d�cy siedzib� szpitala polowego sta� w pewnym oddaleniu od koszar. Zwykle by�a to spora niedogodno��, jednak dzi�ki temu ocala� od wybuchu.
Osobliwy poch�d, przypominaj�cy procesj� pogrzebow� zbli�a� si� powoli do namiotu.
Kilku �o�nierzy ostro�nie nios�o m�odego major a, kt�ry niemal lecia� im przez r�ce. Cie�lik szed� obok, delikatnie podtrzymuj�c g�ow� przyjaciela. Jego my�li gna�y z pr�dko�ci� tysi�ca na sekund�.
Piotrek jest ranny, a ja nie potrafi� mu pom�c. W tym tempie dotrzemy do tego cholernego namiotu, jak ju� b�dzie za p�no.
- Andrzej…? – g�os rannego wyrwa� szeregowca z zamy�lenia
- Jestem tu z tob�, wszystko b�dzie dobrze,- odpowiedzia�
- Ja tu zostan�, chce mi si� spa�… Powiedz Ani, �e bardzo j� kocha�em, dobrze?
- Nigdzie nie zostaniesz, nie ma mowy. Punkt medyczny jest niedaleko, ju� prawie jeste�my na miejscu , tam si� tob� zajm� i wszystko b�dzie dobrze.- Cie�lik spojrza� przyjacielowi w oczy. �renice mia� szerokie i b�yszcz�ce, powieki ci�ko opada�y, wida� by�o, �e ranny si� m�czy. Andrzej spanikowa�. W wojsku by� dopiero od p� roku, po raz pierwszy mia� do czynienia z tak powa�n� ran�.
- Patrz na mnie!- wrzasn��- Nie zasypiaj! Patrz na mnie, s�yszysz?! A wy si� pospieszcie, do diab�a!- krzykn�� odwr�ciwszy si� w stron� koleg�w.
- Robimy, co mo�emy- odpowiedzieli tamci- Sam widzisz, jaki tu t�ok.
- Guzik mnie to obchodzi, jasne?! Cz�owiek umiera, a wy mi tu jaki� kit wciskacie!- odwr�ci� si� do Piotra- I jak, w porz�dku?
- Zimno…
- Ch�opie, upa�, jak w piekle, a tobie zimno?- Andrzej zd�bia�. Po�o�y� d�o� na czole rannego. – O cholera…
Dotarli do namiotu. Jeden z lekarzy natychmiast do nich podszed�.
- Po��cie go tutaj- wskaza� d�oni� prycz�- co si� sta�o?
- W bazie by� wybuch. Gruz przygni�t� mu nog�. Gor�czkuje.
- To lepiej, nie b�dzie czu� b�lu przy opat...- lekarz spojrza� na ran� i natychmiast si� poprawi�- operacji…
- Co pan chce zrobi�, doktorze?- spyta� Andrzej, cho� w�a�ciwie zna� odpowied�.
- Trzeba amputowa� nog� od kolana w d�, spr�buj� uratowa� staw, ale nie ma gwarancji, je�li wda�o si� zaka�enie. To lepiej, �e gor�czkuje, bo nie mamy morfiny… A teraz prosz� wyj�� i to natychmiast. Zaczynamy operacj�, b�dziecie tylko przeszkadza�.

Rozdzia� IV

By� ciep�y, letni wiecz�r. �wierszcze gra�y sw�j koncert smyczkowy kryj�c si� w�r�d szumi�cych li�ci. Dwoje m�odych ludzi siedzia�o przy ognisku ws�uchuj�c si� w dr��ce odg�osy nocy.
- Jak cudownie…- szepn�a Ania delikatnie mru��c oczy
- Tak pi�knie wygl�dasz w blasku ognia - Piotr m�wi� r�wnie� szeptem, jakby ba� si� sp�oszy� chwil�. Delikatnie przysun�� si� do Ani i obj�� j� ramieniem. Dziewczyna zadr�a�a.
-Co si� sta�o? Zimno Ci?- Piotr spojrza� na ni� z trosk�
-Nie… tylko nie chc�… boj� si�…
- Czego? Przy mnie nic Ci nie grozi, absolutnie nic- bezradne, pe�ne przera�enia spojrzenie szarozielonych oczu wywar�o na Piotrze niesamowite wra�enie. „Zrobi�bym wszystko, byle tylko si� nie ba�a”. My�l nie�mia�o musn�a umys�, ale ch�opak nie wypowiedzia� jej g�o�no, tylko mocniej przycisn�� Ani� do siebie, przykrywaj�c j� polarem. Wiedzia�, �e nie powinien naciska�, bo tylko by j� sp�oszy�.
- Nie b�j si�, jestem przy Tobie.
- I zawsze b�dziesz?- spyta�a Anna, ledwie s�yszalnym szeptem
-Tak, zawsze, nigdy Ci� nie zostawi�.
- A jednak zostawi�e�…- rzuci�a Anna budz�c si� w ciemno�ci. – M�wi�e�, �e ju� nigdy nie b�d� musia�a si� ba�…- drobna �za b�ysn�a na policzku, po czym natychmiast znikn�a w czelu�ciach puchowej poduszki. P�aka�a tak d�ugo, a� zasn�a ponownie, zm�czona nag�ym wybuchem.
***
By� ciep�y, letni wiecz�r. �wierszcze gra�y sw�j koncert smyczkowy kryj�c si� w�r�d szumi�cych li�ci. Dwoje m�odych ludzi siedzia�o przy ognisku ws�uchuj�c si� w dr��ce odg�osy nocy.
- Jak cudownie…- szepn�a Ania delikatnie mru��c oczy
- Tak pi�knie wygl�dasz w blasku ognia - Piotr m�wi� r�wnie� szeptem, jakby ba� si� sp�oszy� chwil�. Delikatnie przysun�� si� do Ani i obj�� j� ramieniem. Dziewczyna zadr�a�a.
-Co si� sta�o? Zimno Ci?- Piotr spojrza� na ni� z trosk�
-Nie… tylko nie chc�… boj� si�…
- Czego? Przy mnie nic Ci nie grozi, absolutnie nic- bezradne, pe�ne przera�enia spojrzenie szarozielonych oczu wywar�o na Piotrze niesamowite wra�enie. „Zrobi�bym wszystko, byle tylko si� nie ba�a”. My�l nie�mia�o musn�a umys�, ale ch�opak nie wypowiedzia� jej g�o�no, tylko mocniej przycisn�� Ani� do siebie, przykrywaj�c j� polarem. Wiedzia�, �e nie powinien naciska�, bo tylko by j� sp�oszy�.
- Nie b�j si�, jestem przy Tobie.
- I zawsze b�dziesz?- spyta�a Anna, ledwie s�yszalnym szeptem
-Tak, zawsze, nigdy Ci� nie zostawi�.
Piotr ockn�� si� nagle. Oczy jeszcze piek�y od py�u, g�owa bola�a, przy czym by�a niesamowicie ci�ka, jakby wykonana z o�owiu, podobnie powieki. Le�a� d�u�sz� chwil�, rozgl�daj�c si� po pomieszczeniu. Cztery w�skie prycze, nakryte bia�ym p��tnem, dwie szafki z mn�stwem szklanych buteleczek, jedno niezbyt szerokie okienko, ot nic imponuj�cego. A jednak by�o w tym miejscu co� dziwnego, co� co budzi�o niepok�j. Dopiero chwil� p�niej, Piotr zrozumia�, �e to ten dziwny, metaliczny zapach tak na niego dzia�a
- Co to jest? Tak nie pachnie bro�.... Dobry Bo�e, oczywi�cie, to krew… Gdzie ja jestem?- ostatnie zdanie ponios�o si� echem po pomieszczeniu.
- Dzie� dobry, majorze. W ko�cu si� pan obudzi�. – Niski, korpulentny m�czyzna odziany w bia�y kitel stan�� w drzwiach pokoiku. – Jest pan w szpitalu, a w�a�ciwie w punkcie medycznym. Nic pan nie pami�ta?
Piotr spojrza� na m�czyzn� zdziwiony, po czym odpowiedzia�
- Nie.
- W bazie by� wybuch, a panu nie uda�o si� uciec. Cud, �e pan �yje, ale mam r�wnie� z�� wiadomo��. Zwalona �ciana przygniot�a panu nog� i musieli�my j� amputowa�.
- Co?!- Piotr przez chwil� mia� nadziej�, �e to tylko sen, ale gdy odchyli� ko�dr�, dotar�o do niego, i� rzeczywisto�� bywa czasem gorsza od najstraszliwszego koszmaru.
-

***
Szeregowy Andrzej Cie�lik kr��y� niespokojnie wok� namiotu szpitalnego, raz po raz kryj�c si� w cieniu roz�o�ystych palm przed �arem, kt�ry mimo wczesnych godzin sp�ywa� z b��kitnego nieba. Ale� tu gor�co. Je�li istnieje piek�o, z pewno�ci� nie jest bardziej upierdliwe pod wzgl�dem temperatury ni� ta przekl�ta pustynia. Zreszt� nawet gdyby by�o, to przecie� w piekle nie siedzi si� z wyboru, tylko za kar�, przynajmniej tak m�wi� ksi�dz na religii, wieki temu. Andrzej przystan�� na chwil�, nie�wiadomie wystawiaj�c twarz ku s�o�cu. Czapka d�okejka opad�a mu na oczy, ale nie zdo�a�a os�oni� d�ugiego, upstrzonego piegami nosa.
- No, tak- mrukn��- sprawdza si� stare, polskie przys�owie: „ jak trwoga to do Boga”, przecie� nigdy nie by�em specjalnie religijny, nawet jako dziecko do ko�cio�a chodzi�em dla kartki, a tu prosz�, snuj� rozwa�ania teologiczne.- otar� czo�o wierzchem d�oni- Zadziwiaj�ce, co te� klimat i ta piekielna wojna potrafi� zrobi� z cz�owiekiem. Nied�ugo Zdrowa�ki zaczn� odmawia�- prychn�� pogardliwie, przy czym zn�w zacz�� kr��y� wok� punktu medycznego
Jaki� czas p�niej po�a namiotu odchyli�a si� lekko. Niski, korpulentny m�czyzna z brod�, o dobrotliwym wyrazie twarzy wyszed� Andrzejowi naprzeciw.
- Szeregowy Cie�lik?- zapyta�, kalecz�c polskie nazwisko do tego stopnia, �e Andrzej nie zrozumia� go w pierwszej chwili.
- Szeregowy! To wy przynie�li�cie rannego majora?- lekarz zrezygnowa� z pytania o godno�� widz�c, �e kolejne pr�by nie przynosz� rezultatu.
-Tak jest!- Andrzej zasalutowa�- co z nim?
- W�a�nie si� wybudzi�. Mo�ecie do niego zajrze�, je�li nie macie innych zaj��. Uprzedzam, jednak, �e jest w niema�ym szoku. W�a�nie dowiedzia� si�, �e do ko�ca �ycia zostanie inwalid�.- powiedzia� lekarz i odszed� zostawiaj�c Andrzeja sam na sam z nowin�.
Inwalida, jak ja nienawidz� tego okre�lenia… Nie zastanawiaj�c si� d�u�ej nad s�owami kapitana w kitlu, Cie�lik wszed� do namiotu.

Rozdzia� V
Szpital wojskowy Bagdad 13. Lipca 2005
Kochana Aniu.
Obiecywa�em pisa� do Ciebie, lecz wierz mi, w tym miejscu nie jest to �atwe. Tutaj �yje si� inaczej. Czas odmierza si� nie w minutach, godzinach, miesi�cach i latach, ale w ilo�ci zu�ytych naboi.
To miejsce jest piek�em, prawdziwym piek�em. Nawet s�o�ce jest inne, mniej jasne, o wiele bardziej bezlitosne, a ziemia i powietrze przesi�k�y md�ym zapachem krwi.
Pami�tasz, m�wi�em Ci dawniej „ nie umia�bym zabi� cz�owieka”, tutaj zrozumia�em, �e to tylko s�owa. Na wojnie, Aniu, musisz zabija�, by prze�y�, Tw�j czas liczy si� w ilo�ci zabitych wrog�w. Ja sam zabi�em wielu. Czuj� si�, jak hitlerowiec, bezwzgl�dny, bezduszny, okrutny. Nie ma tu O�wi�cimia, Brzezinki, ani Majdanka, ale tylko dlatego, �e Arabowie nie wymy�lili oboz�w, a Amerykanie ich nienawidz�. C� z tego, kiedy ca�e miasto jest, jak ogromne krematorium, tylko o wiele straszniejsze. Codziennie, chodz�c ulicami, widz� tysi�ce ludzi umieraj�cych od chor�b, ran, z g�odu lub pragnienia. Niekt�rzy b�agaj�, by skr�ci� ich cierpienie, ale Aniu, nie potrafi�. Mo�e pomy�lisz „ co za r�nica, i tak zabijasz, �o�nierz, czy cywil, wszystko jedno”. R�nica jest ogromna. Gdy stajesz na polu walki, wobec uzbrojonej jednostki, walczysz, jak w rycerskim pojedynku, ale nie na niewol�, ani do pierwszej krwi. Walczysz na �mier� i �ycie, je�li Ty nie zabijesz, zabij� Ciebie. To r�wna walka, pozwalaj�ca zachowa� resztki godno�ci. A dobijanie chorych? Resztki sumienia nie pozwalaj� mi tego robi�. Ci ludzie tak bardzo potrzebuj� mi�o�ci, tak pragn� czyjego� ciep�a, a jednocze�nie s� tak ma�o ludzcy, �e przypominaj� zwierz�ta w klatkach.
Pami�tasz „Opowiadania” Borowskiego? Bohater jednego z nich m�wi, �e „prawdziwy g��d jest wtedy, gdy si� na drugiego cz�owieka patrzy, jak na co� do zjedzenia”
Tu jest taki g��d…
Jestem w szpitalu, ranny po wybuchu bomby, kt�r� terrory�ci zrzucili na baz�, gdy�my si� tego najmniej spodziewali. Szpital to prawie wakacje, urlop od ci�kiego karabinu, widoku wyn�dznia�ych dzieci, zabijania. Tu jestem cz�owiekiem, nawet ofiar�. To lepsze od bycia katem.
Dzi� rano powiedzieli mi, �e musiano amputowa� praw� nog�. By�em w szoku. Powiedzieli „majorze, w tej sytuacji nie wr�ci pan do czynnej s�u�by wojskowej” To lepiej, nigdy ju� nie stan� si� katem, b�d� tylko ofiar�. To straszne, wiem, ale ciesz� si�, �e �yj�.
Aniu, za dwa miesi�ce ode�l� mnie do Polski, do domu i, je�li zechcesz, tak�e do Ciebie.
To trudna decyzja, przemy�l j� dobrze.
Tw�j, niezale�nie od wszystkiego
Piotr S.
Rozdzia� VI
Warszawa 11. Lipca 2005
Najdro�szy.
Od miesi�cy nie mam �adnych wie�ci od Ciebie. Nawet nie wiem, czy �yjesz… Obiecywa�e� pisa� regularnie i pewnie tak by�o, tylko listy nie dosz�y. Mo�e przechwycono je na granicy, albo samolot, kt�rym lecia�y, rozbi� si� nad morzem? Nie wiem.
Wczoraj, w radiowych wiadomo�ciach, podawano informacj� o ataku irackich terroryst�w na siedzib� kontyngentu pokojowego w Bagdadzie. Czy to ta, do kt�rej Ciebie wys�ano, kochany? M�wili, �e zgin�o dwudziestu dziewi�ciu �o�nierzy, mo�e Twoich towarzyszy? Stu dwudziestu trzech ci�ko raniono. Czy jeste� po�r�d rannych, czy mo�e le�ysz gdzie� pod gruzami, wydaj�c ostatnie tchnienie? Nie chc� o tym my�le�, a jednak wci�� nawiedza mnie taka wizja.
By� mo�e ten list nie ma sensu, ale chc� zna� prawd�, cho�by t� najgorsz�. Je�li przeszed�e� na drug� stron�, nie cierpisz, a list ode�le dow�dca, albo oddadz� Andrzejowi, je�eli �yje, i on opisze mi wszystko. Chc� zna� prawd�, ka�da jest lepsza od niepewno�ci.
Czy Twoja �mier� by�a �mierci� bohatera, nawet nie musz� pyta�, jestem tego tak samo pewna, jak swojej mi�o�ci do Ciebie, mi�o�ci ponad wszystko.
Je�eli �yjesz, to czy cierpisz bardzo? Czy rany bardzo Ci� bol�? Wiem, jeste� silny, wiele potrafisz wytrzyma�, lecz przede mn� nie musisz udawa�. Pisz tylko prawd�, zawsze.
To co powiem, zabrzmi okrutnie. Nienawidz� my�li o Twoim cierpieniu, ale gdyby rany by�y powa�ne, pewnie odes�aliby Ci� do Polski, do domu i, oczywi�cie, do mnie. Ta my�l nape�nia mi serce rado�ci�. C� by to by�o za szcz�cie, mie� Ci� blisko, we wszystkim pomaga� i wspiera�. By�aby to nagroda za wszystkie cierpienia, nieprzespane noce, tysi�ce wylanych �ez.
Tu, w domu, czas si� zatrzyma�. Pusto w nim bez Ciebie. Brakuje u�miechu, brakuje ciep�a, cho� s�o�ce przygrzewa. Noc� �ni�o mi si� nasze pierwsze wsp�lne ognisko, pami�tasz je jeszcze? To co wtedy m�wi�am, by�o prawd� i nie zmieni�o si� przez lata. Chc�, by� zawsze by� przy mnie, niezale�nie od wszystkiego
Niecierpliwie oczekuj� wie�ci od Ciebie, lub o Twojej bohaterskiej �mierci
Zawsze Twoja, kochaj�ca ca�ym sercem
Anna K.

Rozdzia� VII
Anna stan�a przed lustrem w �azience przygl�daj�c si� sobie krytycznie. D�ugie do pasa, ciemnoblond w�osy wygl�da�y na mocno przet�uszczone, wielkie, szare oczy o lekko migda�owym kszta�cie by�y podkr��one i wyra�nie odcina�y si� od bladej cery, kt�rej odcie� uwydatni� wystaj�ce ko�ci policzkowe.
- Rany- j�kn�a Ania- wygl�dam jak uciekinierka z kostnicy.
Mechanicznie odkr�ci�a kurek z ciep�� wod�. Pomieszczenie nape�ni�o si� ob�oczkami pary. Niedosz�a mieszkanka zak�adu pogrzebowego zdj�a z p�ki niewielki flakonik pe�en lawendowego olejku i, niespiesznie odkr�caj�c korek, siad�a na brzegu wanny do po�owy wype�nionej gor�c� wod�. Kwiatowy zapach podzia�a� koj�co na sko�atane nerwy. D�u�szy czas le�a�a w wannie, czuj�c jak rozkoszne ciep�o rozchodzi si� po ciele �agodz�c napi�cie. Nagle to si� sta�o. Potwornie duszno. Ci�ar na klatce piersiowej. P�uca rozrywa t�py b�l.
- Co jest, do cholery jasnej?!- My�l w szale�czym tempie przemkn�a przez g�ow�. Anna odetchn�a. Zabola�o. Z trudem podnios�a si� z wanny. Przed oczyma miga�y ognistoczerwone plamy. Nag�y rozb�ysk �wiat�a, potem ciemno��.
- Serce...- zd��y�a pomy�le�, nim �wiadomo�� zgas�a.
***
O�lepiaj�cy b�ysk. Oko zareagowa�o z op�nieniem.
- S�yszy mnie pani? Prosz� otworzy� oczy.- �agodny, lecz stanowczy g�os da� si� s�ysze�, jakby z oddali. Na zmian�, przybiera� i traci� na sile. Anna ostro�nie, bardzo powoli unios�a powieki. Rozejrza�a si� woko�o. Czysta, sterylna biel �cian, szum wentylatora nad drzwiami. W�skie, zas�ane jednorazowym prze�cierad�em ��ko, kozetka w�a�ciwie.
- Cholera...
- Nie, tylko omdlenie.- posta� w kitlu u�miechn�a si� �agodnie. - Pami�ta pani co si� sta�o?
- Oczywi�cie. Bra�am k�piel, musia�a by� odrobin� za gor�ca, bo zrobi�o mi si� s�abo...- urwa�a, jak gdyby zabrak�o jej tchu.
Lekarz, kt�ry z pocz�tku nie zauwa�y�, �e dzieje si� co� niepokoj�cego, czeka� na dalsze wyja�nienia. Oczywi�cie, zna� przebieg wydarze�, by� przecie� tym, kt�ry dy�urowa� w karetce i przywi�z� Ann� do szpitala. Musia�, jednak sprawdzi�, czy na skutek upadku nie dozna�a uszkodzenia m�zgu. Spojrza� wyczekuj�co, a to co zobaczy�, zupe�nie go zaskoczy�o. Kobieta le�a�a z przymkni�tymi oczyma, dysz�c ci�ko.
- Pani Aniu, co si� dzieje?- spyta� podchodz�c bli�ej.
- Trudno mi oddycha�- wyszepta�a otwieraj�c oczy. Rzeczywi�cie, jej oddech by� p�ytki i nier�wny.
- Ju� dobrze, prosz� si� uspokoi�. Czy co pani� boli?
Pacjentka zaprzeczy�a ruchem g�owy.
- Wi�c to tylko nerwy. - lekarz u�miechn�� si� i doda� - Spokojnie, nic pani nie grozi. To przej�ciowa reakcja.
Odczeka� chwil�, a� Anna si� uspokoi i pom�g� jej usi�� na kozetce.
- W porz�dku?- zapyta�
-Tak, nic mi nie jest, ale...- zn�w na chwil� zamilk�a - niech mi pan powie, co to, u licha, by�o?
- M�wi�em ju�, zwyk�e omdlenie. Kobietom to si� czasem zdarza i samo w sobie nie jest gro�ne, tak wi�c nie ma powodu do niepokoju. Jednak prosz� uwa�a� na siebie. Gdyby to si� zdarzy�o po raz kolejny, prosz� zg�osi� si� do lekarza.
Anna podzi�kowa�a i, pogr��ona we w�asnych my�lach, opu�ci�a szpital.
Rozdzia� VIII
Piotr wolno otworzy� oczy. Przez niewielkie okienko s�czy�o si� ostre �wiat�o s�o�ca. Parne, irackie po�udnie. Skrzypn�y drzwi. Piotr odwr�ci� g�ow�. Spodziewa� si� lekarza, piel�gniarki, lub Andrzeja, tote� nielicho zaskoczy� go widok pot�nej sylwetki genera�a Andersona. Uni�s� si� na wezg�owiu, odruchowo salutuj�c dow�dcy. Ten przysiad� na kraw�dzi ��ka bacznie przygl�daj�c si� choremu.
-Witam majorze- rzek� wreszcie- Jak si� pan czuje?
-Nieco lepiej, dzi�kuj� generale- Piotr u�miechn�� si� z wysi�kiem.
-S�ysza�em co si� sta�o, to musi by� dla pana trudne.
- Nie a� tak...- major zacisn�� z�by, nie chc�c, by dow�dca dostrzeg� jego prawdziwe uczucia.
- Jeste� silny, ch�opcze- Anderson nieoczekiwanie porzuci� s�u�bowy ton- ale chyba wiesz, co to oznacza...?
-...demobilizacja. Tak, wiem, generale.- odpowied� by�a rzeczowa, na oko, pozbawiona jakichkolwiek uczu�.
Dow�dca kiwn�� potakuj�co g�ow�.
- Demobilizacja, przymusowy powr�t do Polski, prawdopodobnie renta wojskowa. - u�ci�li�. W tym momencie Piotrowi pu�ci�y nerwy.
- Cholera.- zakl�� po polsku, po czym natychmiast przeszed� na angielski- I tak do ko�ca �ycia?
-Niekoniecznie. Nie wiem, jakie s� wasze polskie przepisy...- Anderson potar� w zamy�leniu czo�o- S�dz�, jednak, �e b�dziesz m�g� pozosta� w sztabie, jako, nazwijmy to, pracownik administracyjny, czy kto� w tym rodzaju.
- Ale wspomina� pan o rencie wojskowej?
- Tak, to prawda. Chodzi o czasowe przej�cie w stan spoczynku, przerw� pomi�dzy czynn� s�u�b�, a prac� czysto biurow�. Okres na dostosowanie si� do nowej sytuacji. Oczywi�cie, zachowasz rang�.- doda�.- C�, na mnie ju� czas. Trzymaj si�, ch�opcze. - u�cisn�� d�o� Piotra i wyszed� z pomieszczenia.
***
Piotr Spa�ka le�a� wpatruj�c si� w pokryty drobnymi zaciekami sufit. Czu� pustk�. Demobilizacja, powr�t do Polski, renta wojskowa, potem, by� mo�e, praca w administracji sztabu. Wszystko przez jeden g�upi �adunek pod�o�ony przez band� kretyn�w- zwolennik�w Saddama Husseina. Powr�t do domu. Czy Ania nadal go kocha?Czy zechce wyj�� za nieudacznika, �o�nierza- kalek�? Ba, wci�� pozostaje ranga majora.
- Pal diabli- rzuci� w przestrze�- niech sobie wsadz� dystynkcje, chc� tylko by� zdrowy!- ze z�o�ci� uderzy� pi�ci� w koc. Prawa stopa
zap�on�a nag�ym b�lem.
- Jak to mo�liwe?! Przecie� amputowali do kolana. Boli mnie co�, czego nie ma, no �adnie...A niech mnie, przecie� to si� nazywa b�le fantomowe- Piotr pukn�� si� w czo�o- czyli nie zwariowa�em.
D�u�szy czas le�a�, ws�uchuj�c si� w cisz�. Nawet nie zauwa�y�, kiedy zapad� w sen.
Obudzi�o go czyje� dotkni�cie. To by� delikatny dotyk drobnej, szczup�ej d�oni, ale Piotr odruchowo szarpn�� si� do ty�u. By� �o�nierzem, dotyk kojarzy� mu si� prawie wy��cznie z atakiem, szczeg�lnie tu, w tym piekle na ziemi. Reakcja by�a instynktowna. Cia�o zadzia�a�o, jak automat, zupe�nie bez udzia�u woli.
-Majorze, spokojnie- g�os by� cichy, jakby st�umiony. Piotr uchyli� powieki. Kobieta w bieli. Anio�? Nie, tylko piel�gniarka.
- Przepraszam, to taki odruch- jeszcze raz spojrza� na dziewczyn�.
Mia�a mi��, okr�g�� twarz, ciemne, prawie zupe�nie czarne, oczy o �agodnym wyrazie, skryte za szk�ami okular�w. Czarne w�osy spi�a wysoko, wida� po to, by nie przeszkadza�y jej w pracy.
- Przysz�am sprawdzi�, jak si� pan czuje. Wygl�da�o na to, �e ma pan gor�czk�, wi�c...- t�umaczy�a zawstydzona-Pozwoli pan?- wyj�a z kieszeni termometr.
Piotr skin�� g�ow�. Jako� nie mia� si�y m�wi�. Czu� si� �le, jakby w�a�nie zsiad� z p�dz�cej karuzeli.
-No tak, trzydzie�ci dziewi�� z kreskami...- piel�gniarka strzepn�a termometr. - Doktorze!
Korpulentny m�czyzna stan�� w drzwiach. By� bez fartucha, w samym mundurze ozdobionym naszywkami kapitana.
- Co jest?- zapyta� kr�tko.
- Major gor�czkuje.
Jednym skokiem znalaz� si� przy chorym. Sprawdzi� odruch �renic, a nast�pnie ods�oni� ran�. Opatrunek przesi�k� niemal na wylot.
-Przynie� �rodki opatrunkowe i jednorazowe r�kawiczki, najlepiej ze dwie pary- poleci� dziewczynie.
_Rozdzia� IX
Po�udnie by�o tego dnia wyj�tkowo parne, nawet jak na �rodek lata. S�o�ce b�yszcza�o z�oci�cie, niczym ogromna latarnia, o�wietlaj�c pobojowisko.
Szeregowy Andrzej Cie�lik siedzia� na gruzach koszar, gniot�c fura�erk� w d�oni.By� ca�kowicie pogr��ony we wspomnieniach. Rozmy�la� o chwili, kiedy razem z Piotrem podj�li decyzj� o wst�pieniu w szeregi Wojska Polskiego. Patrz�c z perspektywy czasu, u�wiadomi� sobie, �e ten akt w�a�ciwie trudno nazwa� decyzj�. To by� impuls.
Kt�rego� dnia, wiele lat temu, siedz�c na pod�odze w pokoju Piotra, bawili si� zestawem o�owianych �o�nierzyk�w przyniesionym ze strychu. Andrzejowi niesamowicie podoba�a si� odlana z metalu sylwetka, a zw�aszcza precyzyjnie odwzorowana bro�.
-Wiesz- zwr�ci� si� do przyjaciela - chcia�bym mie� tak� pukawk�, tylko prawdziw�.
Starszy kolega zmierzy� go badawczym spojrzeniem.
- To da si� zrobi�. - powiedzia�
-Naprawd�?
- Pewnie. Wystarczy p�j�� do wojska, jak na filmach.
- I b�dziemy mieli zielony mundur, i czapk�, i z�ote guziki z orze�kiem?- Andrzejowi z zachwytu b�yszcza�y oczy
- Tak i nie tylko. Dadz� pukawki, ale nie takie.
- Nie?- iskierki w oczach m�odszego z ch�opc�w lekko przygas�y
- Lepsze, niemoto, o niebo lepsze- Piotrek spojrza� na niego z politowaniem- Oj, J�drek, J�drek, ale� ty dziecinny. Z takiej to Skrzetuski do Bohuna strzela�- doda� robi�c przem�drza�� min�.
- A ja my�la�em, �e oni z koni, szablami...
- Szablami i z koni, ale z samopa��w te�, a wojsku to lepsze maj�- Piotrek u�miechn�� si� promiennie. -Tylko koni nie maj�, bo to nie te czasy. Ale, pal diabli, nie dadz� nam koni, to dadz� czo�g, albo inne cude�ko.
- To ty te� chcesz do wojska?- tym razem Andrzej naprawd� si� zdziwi�.
- A co� ty my�la�, osio�ku, �e ci� samego puszcz� na tak� zabaw�?
Skomplikowanym ruchem d�oni przypiecz�towali uk�ad. Mieli wtedy jakie� dziesi��-dwana�cie lat, ale wzajemn� obietnic� potraktowali obaj bardzo powa�nie.
To nie takie proste, pomy�la� Andrzej opieraj�c si� o ha�d� gruzu. Dali mundur i bro�, ale nauczyli te� rani� i zabija�. Trzymaj�c karabin mam w d�oniach czyje� �ycie. Ode mnie zale�y los cz�owieka. Nie prosi�em o tak� w�adz�. Ba, i to nieprawda. Dow�dca ma w�adz�, ja tylko wykonuj� rozkazy. Ka�e strzela� to musz�. Dzia�am, jak automat. Zmieni�em si� i nawet nie wiem kiedy. D�o� przyros�a do broni, gotowa w ka�dej chwili poci�gn�� za cyngiel. Ile jeszcze we mnie cz�owieka?
Wyj�� bro� z kabury i uwa�nie zlustrowa� j� wzrokiem. D�uga , stalowa lufa zal�ni�a w s�o�cu. D�bowe drewno, w kt�re by�a oprawiona, nosi�o na sobie �lady jego przykurzonych palc�w.
- To dziwne, �e jednak z�y�em si� z broni� i nie czuj� do niej odrazy- szepn�� ch�opak- Pewnie podobnie czuli si� polscy szlachcice w XVII wieku. Prawdopodobnie kochali swoje szable w ten sam dziwny, nieuchwytny spos�b, w jaki ja kocham moj� maszynk�. Ja jestem Cie�lik, a to jest pani Cie�likowa- u�miechn�� si� parafrazuj�c wypowied� Sienkiewiczowskiego bohatera- Swoj� drog�, ciekawe czy Piotrek czuje si� tak samo...- przed oczyma stan�a mu twarz przyjaciela, taka, jak� j� widzia� ostatnio. Ciemnobr�zowe oczy przepe�nione b�lem, wok� nich sine obw�dki. Policzki zapadni�te, z wypiekami spowodowanymi gor�czk�, usta mocno zaci�ni�te, zapewne po to, by nie krzycze� z b�lu. |
Andrzej wsta�, zabra� bro� i ruszy� w kierunku lazaretu. Nagle poczu�, �e musi za wszelk� cen� zobaczy� przyjaciela.
***
Andrzej wszed� do namiotu szpitalnego. W nos uderzy� go ostry zapach jodyny, lek�w i jeszcze jaka� lekko s�odkawa, mdl�ca wo�, kt�rej z pocz�tku nie umia� zidentyfikowa�. Dopiero po chwili dotar�o do niego, �e tylko ludzka krew mo�e pachnie� w ten spos�b.
- Dobry Bo�e- szepn�� klucz�c mi�dzy pryczami w poszukiwaniu tej, kt�r� zajmowa� Piotr - co za upiorny zaduch, od samego wdychania mo�na wyzion�� ducha.
Siad� na ��ku przy oknie i spu�ciwszy wzrok, uj�� d�o� le��cego. Nie mia� odwagi spojrze� mu w twarz. Ba� si�, �e nie zobaczy w niej �ycia.
- Piotr?- szepn�� cicho. Odpowiedzia�a mu tylko cisza. D�u�sz� chwil� wpatrywa� si� w nieskazitelnie bia�� po�ciel, a� zniecierpliwiony czekaniem, prze�ama� si� i spojrza� ku wezg�owiu.
Major Piotr Spa�ka le�a� nieruchomo jak kuk�a.Oczy mia� zamkni�te, usta zaci�ni�te w w�sk� kresk�. Twarz by�a blada, jak kreda, tylko na policzkach wykwit�y ciemnoczerwone rumie�ce.
Andrzej powoli podci�gn�� si� na ��ku, tak, by by� bli�ej przyjaciela. Robi� to cicho, nie chc�c zak��ca� mu snu.
-Kto tu jest?- us�ysza� po chwili cichy szept
-To ja, Andrzej.
- Andrzej...Andrzej...- chory patrzy� p�przytomnie, jak gdyby pr�buj�c sobie co� przypomnie�.- Ania...zawo�aj Ani�...- ostatnie s�owa sprawi�y, �e Cie�likowi ciarki przebieg�y po plecach. To ju� chyba koniec, bredzi, pomy�la� przera�ony. Spojrza� w oczy przyjaciela. By�y szkliste i zw�one w ten charakterystyczny spos�b, w jaki �renica reaguje na ostre, jaskrawe �wiat�o.. Chory oddycha� nier�wno, �owi�c ustami powietrze, jak ryba wyj�ta z wody. Andrzej wsta�, podszed� do stoj�cej w k�cie umywalki i zmoczywszy r�cznik, po�o�y� go na czole przyjaciela, drugim natomiast zwil�y� mu usta. Piotr powoli odzyskiwa� kontakt z rzeczywisto�ci�.
Kilkakrotnie zamruga�, a� rozpoznawszy go�cia, u�miechn�� si� blado
- D�ugo tu jeste�?- zapyta�. M�wi� cicho, a jego g�os by� mocno zachrypni�ty.
-Nie wiem, mo�e z godzin�. Za to ty chyba wr�ci�e� z dalekiej podr�y.
- Co ty, ch�opie, gadasz? Nigdzie si� st�d nie rusza�em, bo niby jak?
- Gada�e�, jak pot�uczony. Kaza�e� wo�a� Ani�, oczy ci si� �wieci�y, jak lalce. My�la�em, �e odlecia�e�- Andrzej m�wi� szybko, po�ykaj�c ko�c�wki wyraz�w- ale ju� dobrze...
- Bredzisz, jakby� si� na�pa�. Nic nie jest dobrze, do cholery jasnej! �ycie mi si� sko�czy�o, a ty m�wisz, �e wszystko w porz�dku!- Piotr spojrza� na przyjaciela roziskrzonym wzrokiem.
- Zn�w masz gor�czk�?- Andrzej patrzy� z trosk�- Czekaj, zmieni� ci ok�ad, zaraz poczujesz si� lepiej. S�uchaj, mia�e� wypadek, ale �yjesz, �yjesz i wbij to sobie do tego swojego rozgor�czkowanego �ba.
- I co z tego?!- prychn�� w�ciekle Piotr- sp�jrz na to...- odrzuci� koc, ukazuj�c rozleg�� ran� w miejscu, gdzie powinna znajdowa� si� prawa noga.
Andrzeja zemdli�o. Dwukrotnie prze�kn�� lin�, chrz�kn�� i zamruga�.
Jego przyjaciel uwa�nie obserwowa�, jak pr�buje sobie poradzi� z tym, co zobaczy�, a� wreszcie u�miechn�� si� krzywo i rzek�
- Oj, J�drek, nie umiesz udawa�, zreszt� nigdy nie umia�e�. Od razu wida�, �e nie przywyk�e� do takich widok�w. A teraz, wyobra� sobie, �e musisz to ogl�da� dwadzie�cia cztery godziny na dob� przez siedem dni w tygodniu i tak do ko�ca �ycia, plus do tego, b�l trudny do zniesienia. No, naprawd� "ju� dobrze", co?- doda� sarkastycznie- Przesta� patrze� na mnie, jak na wariata, dobrze wiesz, �e tego nienawidz�!
Andrzej, rzeczywi�cie spogl�da� lekko nieprzytomnym wzrokiem. Pr�bowa� uporz�dkowa� rozbiegane my�li i uspokoi� �o��dek, kt�ry podchodzi� mu do gard�a.
- Mog� ci jako� pom�c?- wychrypia� w ko�cu
-Jasne. Mo�esz mnie zastrzeli�. Masz chyba bro�?
-Piotrek, zwariowa�e�?!To rzeczywi�cie trudna sytuacja, ale poradzisz sobie.
- M�wisz, jakby� nie wiedzia�, co taka rana oznacza dla �o�nierza- g�os majora stwardnia�, gdy przez zaci�ni�te z�by wymawia� kolejne s�owa.
- Demobilizacja. Renta wojskowa. Praca w administracji sztabu. Wszystko, jak podkre�la� genera� Anderson...
-Anderson by� u ciebie?!- Cie�likowi niemal oczy wysz�y z orbit ze zdziwienia
-...z zachowaniem dystynkcji. Oczywi�cie, �e by�, o�le jeden. Niby jak inaczej mia�bym z nim rozmawia�?
-Telepatycznie?- Andrzej wyszczerzy� z�by w u�miechu.
Obaj m�czy�ni, jak na komend� parskn�li �miechem.
- No stary, uszy do g�ry- Andrzej pierwszy spowa�nia�.- To wszystko nie jest takie z�e. Wszyscy skacz� ko�o ciebie, jak ko�o ksi��tka. Ka�da z tych zgrabnych piel�gniareczek tylko czeka na twoje skinienie. �pisz sobie do po�udnia, podczas gdy my tam zachrzaniamy, jak dzikie os�y przy odbudowie koszar. Do domu te� wr�cisz wcze�niej i to nie byle jak, ale klimatyzowanym samolotem, do tego z eskort�. W Polsce te� b�dzie weso�o. B�dziesz mia� mn�stwo czasu dla siebie. �adnego wstawania bladym �witem, �adnych apeli, bieg�w prze�ajowych z ka�achem przerzuconym przez rami�. Ca�e dnie b�dziesz m�g� sp�dza� przed telewizorem, tul�c t� swoj� �liczn�, z�otow�os� ksi�niczk�...- urwa� my�l�c o Ani. Jak ona zareaguje? Jasne, nie zostawi Piotra, nie ten typ kobiety, ale ile j� to b�dzie kosztowa�o? Ile �ez wyleje w poduszk�, pod os�on� nocy? Ania przez lata znajomo�ci sta�a si� dla Andrzeja, jak m�odsza siostra. Kocha� j� na sw�j prosty, �o�nierski spos�b i dlatego bola�a go my�l o jej cierpieniu.
- Anulka ma kasztanowe, a nie z�ote w�osy, matole jeden- prychn�� Piotr- I co, fantasto od siedmiu bole�ci, sko�czy�y ci si� pomys�y na uk�adanie mi �ycia?!- doda� sarkastycznie, wykorzystuj�c milczenie przyjaciela. - Id� ju�, je�eli nie masz nic ciekawszego do powiedzenia.
- Jak chcesz.- Cie�lik nieprzyzwyczajony do takiego zachowania ze strony towarzysza wsta� i ruszy� w kierunku drzwi.
- I jeszcze jedno- rzuci� Piotr za wychodz�cym- popracuj nad gadk�, bo nie brzmisz dobrze. Od razu wida�, �e k�amiesz.
Zmieni� si�, bardzo si� zmieni�, ale mo�e ja te�, pomy�la� Andrzej opuszczaj�c szpital.
_________________________________

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

funlifepok.htw.pl

Podstrony

Template provided by Designs by Darren Opracowanie Marketing w Internecie dla Seungri â strony, Obrazki i wiele więcej na WordPress