Inwazja i jesie� na mo�cie

Start

Seungri — strony, Obrazki i wiele więcej na WordPress

Spyta�a, czy po�ycz� jej p�aszcz? „Mo�e by� ortalionowy, oddam, jak nadejd� roztopy albo jesieni�, je�li zapomn� i na ten czas zawieruszy si� w szafie” – powiedzia�a. Kobieta to kto�, kto m�wi ci aby� poszed� do diab�a, a ty cieszysz si� na podr�. Nie pomo�e wiara w formalizm estetyczny biedronek. �yj� kr�cej, zwykle umieraj� po uderzeniu gazet� telewizyjn� rozsmarowane na szybie. W tych ostatnich chwilach widz� ulice, pomniki przykryte li��mi, kominy spowite w chmurach, drzewa przykucni�te we mgle. Ich uczucia, niczym uczucia kobiety obce, nietkni�te i t�skne. Kiedy odchodz� kobiety, wraz z nimi odchodz� zapachy, smutki i analogie. Kufry oraz szafy milcz� zamkni�te, zmys�y �pi� zabli�nione. Podczas gdy one, ju� by�e, wszystkie pi�kne i warte, patrz� pod S�o�ce. A ja coraz bardziej mi�dzy ich fizyczno�ci�, kt�r� dziel� na dni. Masturbuj� si� przy filmach Bergmana, zabijam klina tygrysem. Staram si� nie robi� niczego na si��, tylko si�gam po wi�kszy m�otek. Kiedy ci si� wydaje, �e wszystko dzia�a dobrze, na pewno co� przeoczy�e�. I tak te� by�o tym razem.
Jegomo�� wr�ci� do domu. Le�a�em bez wspomnie�, dwudziesto-jedno letni na kanapie.
- Czy to by�a kawa czy to serce p�k�o? – rzuci� od drzwi.
- Przecie� nie anomalia z mlekiem! – bebechy mi si� wywraca�y, pot rozpuszcza� odzie� od skarpetek po koszul�.
- Wszystko ulega rozk�adowi w najmniej odpowiednim momencie – rzek�, a ja umiera�em na melodi� s��w. - Hokej jest sportem dla bia�ych, koszyk�wka sportem dla czarnych. Golf dla bia�ych ubranych jak czarne cioty, lecz mi�o�� nikomu jeszcze nie pomog�a – zmierzy� mnie od pi�ty do brwi, po czym kontynuowa� w�tek. – Zszed�e� ju� ze swojego drzewa?
- Nigdy nie by�o moje – poda�em ripost� – zreszt� nie denerwuj mnie ju�, bo cukier mi spadnie!
Zamy�li� si� szczerze. W�sy wchodzi�y mu do nosa, palec wskazuj�cy g�adzi� baczki, nos dr�a�, co w sumie wygl�da�o komicznie.
- Udamy si� do wujka Tobiasza.
- Lepiej nie. On nie cierpi, gdy zawraca mu si� g�ow� b�ahymi pytaniami, pami�tasz ostatni raz? – spojrza�em na niego zdecydowanie. – Poza tym to strasznie daleko.
- Dziwisz mu si�, skoro dzwonisz do niego ca�y dzie�, a gdy przyje�d�asz pytasz si�, czy Kennedy s�odzi� herbat�? – przyjaciel mia� racj�, tamto pytanie by�o niefortunne, a teraz bez pomocy wujka daleko bym nie zaszed�. – Tym razem mo�emy polecie� samolotem, �eby by�o szybciej.
- Co to, to nie!
- Czemu? – widzia�em, jak si�ga do kieszeni, by pomi�tosi� jednorazowy cukier z naszego ostatniego lotu.
- Poniewa� zawsze i wsz�dzie musisz siedzie� w pierwszym rz�dzie. Podczas gdy wiadomo, i� s� tylko dwa powody �eby siedzie� w ostatnim rz�dzie w samolocie; albo masz biegunk�, albo lubisz spotyka� ludzi, kt�rzy j� maj� – A ty, ani nie masz biegunki, ani nie lubisz spotyka� ludzi!
- Ale m�g�bym mie�, w zasadzie od rana czuj� si� jako� niewyra�nie...
- Wykluczone! Lepiej id� si� pakowa�. Mo�e dotrzemy przed �witem – spuentowa�em rozmow�.

Kiedy b�l sp�on�� pola zn�w si� zazieleni�y. Kilka monet, tabliczka czekolady i m�odzie�czy hedonizm. W tych wszystkich miejscach, gdzie zamiast niej wilgo�. Mia�em ochot� na jej spojrzenie i blask ksi�yca w pe�ni. Szk�o ujawnia si� w oczach, zdecydowanie jesiennych, oplecionych r�a�cem przymrozk�w.
Zbli�ali�my si� do Siwego Pola. Powietrze by�o marne, wok� �opiany i t�umaczenia Hegla. Dotarli�my do stacji kolejowej. Okienka informacji nie wype�nia�a �adna twarz. Cho�by piegowata, niezbyt urodziwa i niedopieszczona. Pod tablic� odjazd�w sta� facet w zielonym swetrze z przetartymi r�kawami. Na sztruksowych spodniach ja�nia�y gwiazdozbiory plam, prawdopodobnie z mleka. By� nasz� jedyn� nadziej�. Jegomo�� podszed� otwarcie, lecz dyskretnie, aby go nie sp�oszy�.
- Przepraszam...
- Nie ma za co, absolutnie si� nie gniewam – odpar� m�czyzna.
- To dobrze, - Jegomo�� zdawa� si� skonsternowany - chcia�em jednak spyta�, czy wie pan, z kt�rego peronu odje�d�a poci�g do Filandii?
- To zale�y, jak� mamy teraz godzin�?
- 12.47 – uprzedzi�em przyjaciela.
- Cholera jasna! – wrzasn�� nieznajomy, a jego spodnie podskoczy�y wraz z nim. – Nigdy nie by�o jeszcze punkt godziny, gdy o to spyta�em! – by� dziwaczny. Sympatyczny, jednak nazbyt dziwaczny, nawet dla nas. – Przepraszam! Wasz poci�g odje�d�a z poddworca.
- S�ucham? – zasch�o mi w gardle ze zdziwienia.
- Nie mam czasu wam tego t�umaczy�. Udajcie si� za tamt� makiet� misia Yogi - wskaza� palcem na posta� wyci�t� z kartonu. – I pami�tajcie... – zawiesi� g�o� na atomach tlenku azotu z pobliskiej fabryki -...�wiate�ko w tunelu! Nie! To reflektory nadje�d�aj�cego poci�gu. Pospieszcie si�!
Pobiegli�my. Poddworzec by� skurczony, mroczny, tajemniczy g�stnia� lud�mi ustawionymi w rz�dach plecami do siebie, spoconymi w ubikacjach, przeklinaj�cymi na walizkach. Stan�li�my w kolejce. Oczywi�cie druga okaza�a si� szybsza. W pewnej chwili czas na kupno bilet�w si� sko�czy�. Nie mogli�my d�u�ej czeka�. Poci�g si� nie zatrzyma�, ledwie zwolni�, dlatego te� musieli�my za nim goni�. Jegomo�� szybko biega�, wi�c zdo�a� wskoczy� przez luft w ubikacji zabieraj�c mnie na plecach. Jad�c na gap� ca�� podr� przesiedzieli�my w toalecie.
Maj�c troch� czasu wr�ci�em do dzieci�stwa. Dzieci�stwo, szczeg�lnie chwile z ojcem zlecia�y w oka mgnieniu. Parkowanie auta na „naszym” miejscu, zakupy w osiedlowym sklepie, w makro, w leclercu, potem znowu w osiedlowym i w leclercu. Wtedy bywa�o r�nie. Ja by�em o r�nych porach dnia, nocy, w rozmaitych miejscach s�cz�c w�dki, zazwyczaj alfabetycznie. Jednak zawsze by�em wobec niej, te listy zwykle prawdziwe, koloryzowane, niby mocne, niby o nas, bardziej dla mnie. Kiedy ze sob� rozmawiam przewa�aj� dyskusje o tym, co we mnie oraz co ze mn�? Gdy piwonia delikatna usycha my parujemy. Nie zawsze pami�tamy, o podlewaniu. Codzienno��, niczym powid�a w s�oiku, piwo w brunatnej butelce. Konduktor og�asza co� przez radiow�ze�. Jego g�o� r�wnie dobrze m�g�by by� jazzem rozpuszczonym w szklance szkockiej. Granie �wierszczy przygasa, poci�g nabiera pr�dko�ci. Zmys�y wychwytuj� nier�wno�ci na torach. Par� s��w rzuca si� pod p�dz�c� lokomotyw�. W�a�nie dzi�. By unikn�� pyta� wyskoczyli�my z poci�gu kilkaset metr�w przed stacj�. Poprzez pola kukurydzy ruszyli�my do wujka Tobiasza.
- Mam nadziej�, �e zechce si� z nami rozm�wi� – rzek�em.
- Widz�, i� zaczynasz ju� �wiczy� dykcj� z tej okazji – przyjaciel odpar� sarkastycznie. – Mam nadziej�, �e b�dzie trze�wy.
- Przesta�! On nie jest alkoholikiem!
- Jasne...wi�c...co? Miewa napady p�surowych metafor? – roze�mia� si� cynicznie.
- To prawda. Rzyga, - obrona wujka przed takimi zarzutami nie mia�a sensu, ale zawsze wp�dza�em si� w takie logiczne pu�apki - przy czym rzyga bardzo metaforycznie. Czasami ledwie szkicowo.
- I jaki wniosek ci si� nasuwa w zwi�zku z tym?
- Wniosek to punkt, w kt�rym nie masz ju� si�y dalej my�le� – odpar�em. – Jeszcze nie dotar�em do tego okresu w moim �yciu. Najpierw przyjdzie okres �wiadomego egoizmu i wyprzeda�y d�br osobistych innych os�b.
- Tak? – powiedzia� chropowato. – To ju� zapomnia�e�, jak fundacja „Nie jeste� sam” kupi�a ci przyjaci�?
- Nie zapomnia�em, bo wszyscy umarli po tygodniu, tylko ty si� osta�e�!
- Fakt – przyzna� niech�tnie. – Jestem strasznie leniwy.
Rozmowa rozmy�a odleg�o�� i wkr�tce przybyli�my pod dom wujka. Usytuowany by� on poziomo, z cz�ci� mieszkaln� na jednym pi�trze. Skromny i cichy w�r�d drzew, z kt�rych li�cie spada�y, niczym deszcze. Zapukali�my. Nikt nie odpowiada�. Ponowili�my pr�b�. Z oddali dobieg� niezrozumia�y krzyk, a raczej bulgot. Jegomo�� za�mia� si� potwornie, po czym autystycznie spojrza� w niebo.
- Czemu zawsze si� �miejesz, gdy sprawy id� �le? – spyta�em podirytowany.
- My�l� o facecie, na kt�rego mo�na zwali� win�.
- Pragmatyk si� znalaz�. Chod�, zajdziemy od ogrodu.
- Przecie� dobrze wiesz, �e to jak przeszukiwanie pustej dyskietki – Jegomo�� by� przeciwnikiem ruchu w chwilach, gdy nie musia� korzysta� z toalety. – Poza tym, od kiedy jeste� taki rozs�dny? – zawsze by� podejrzliwy, lecz chwilami przesadza�.
- Ryba post�puje rozs�dnie wtedy i tylko wtedy, gdy wszelkie inne mo�liwo�ci zosta�y ju� wyczerpane – odpar�em przeskakuj�c przez �ywop�ot.
- Jak to mawia� m�j dziadek; sztuczna inteligencja jest lepsza od naturalnej g�upoty –marudzi�, lecz w ko�cu do��czy� do mnie i wspom�g� nasze dzia�ania.
Balkon na ty�ach domu by� otwarty. Zaprosili�my si� do �rodka. Uchylone drzwi gabinetu wujka przepuszcza�y strumie� �wiat�a wielko�ci cytryny. Weszli�my speszeni. Tobiasz Stulejko le�a� w gatkach na sofie. W lewej r�ce trzyma� whisky z lodem, na kolanach, niczym s�dziwy kot spoczywa�a roz�o�ona gazeta, a na twarzy panowa� pos�pny nastr�j. Rzuci� na nas okiem, jakby ta wizyta by�a oczywista.

- Znowu wy dwaj – burkn��, po czym wr�ci� do kroniki towarzyskiej chrz�szczy.
- My w bardzo wa�nej sprawie wujku – zni�y�em ton g�osu, aby go udobrucha�.
- Dobrze, oczywi�cie, naturalnie zajm� si� wami – gazeta wyl�dowa�a na pod�odze. - Ale najpierw wyniki loterii. W��czcie telewizor, kana� pi�ty.
Jegomo�� znalaz� pilota. Odbiornik zabrz�cza�. Ekran, pocz�tkowo spowity czerni� i architektur� pomieszczenia, zacz�� zmienia� barwy; od czerni poprzez niewyra�ne srebro, nast�pnie b��kit, a� po w�a�ciw� tonacj�. Prezenter, zapewne wielce za�enowany swoja prac�, zapowiedzia� uruchomienie maszyny losuj�cej. Wujek wygrzeba� kupon, kt�ry s�u�y� jako zak�adka w „Ko�cu drogi”.
- Czemu pan to ogl�da? – spyta� Jegomo��.
- Niemo�liwe jest zbudowanie niezawodnego urz�dzenia – odpar� Tobiasz - g�upcy s� zbyt pomys�owi. Jednak ta maszyna jeszcze nigdy si� nie zepsu�a. Albo dowiem si� dlaczego, albo wyjdzie na jaw, kto za tym stoi, lub te� b�d� naocznym �wiadkiem tego historycznego wydarzenia.
Pi�eczki w b�bnie przesta�y ekstatycznie podskakiwa� i wyl�dowa�y w komorach przeznaczenia. Dostojny konferansjer, w �rednim wieku, rozpocz�� odczyt zwyci�skich liczb. Wujek oboj�tnym wzrokiem zapisuj�cym zdarzenia wyprane z emocji spogl�da� na kupon.
- Dziesi�� – wujek skin�� g�ow�. - Siedemna�cie – gest wujka si� powt�rzy�. - Dwadzie�cia cztery – zaczerpn�� whisky. – Trzydzie�ci trzy – podrapa� si� po brodzie. – Pi�� – usta mu spierzch�y. – Czterdzie�ci jeden – westchn�� ci�ko, po czym cisn�� kupon do kosza pe�nego los�w z wcze�niejszych losowa�.
- Znowu. Tak jest za ka�dym razem - zwr�ci� si� do nas zawiedziony. - Ta gra jest zbyt prosta! Od kilku tygodni ju� nawet nie patrz� na zakre�lane liczby, dodatkowo obstawiam po zamkni�ciu kolektury licz�c na to, i� nie zd��. Ale nic z tego, – opr�ni� szklank� krzywi�c si� w pijackim grymasie, kt�ry objawia si� powy�ej czterdziestu procent zawarto�ci alkoholu – ci�gle trafiam!
Jegomo�� chcia� niespostrze�enie wyci�gn�� kupon z kosza, ale go powstrzyma�em.
- W ka�dym razie, co was do mnie przywiod�o?
- No w�a�nie. Tu jest problem – zainicjowa� m�j przyjaciel. - Kobieta...
- Czekaj, czekaj – przerwa� mu Tobiasz. - Tam sta�a dziewczyna na balkonie, ona go �ci�gn�a i opisa�a... – oznajmi� w domy�le.
- Zgadza si�, ale rozgryz�em wszelkie parabole oraz metafizyk� – nie chcia�em denerwowa� wujka, ani zabiera� mu wi�cej czasu. – Chodzi raczej o spraw� bardziej og�ln�, jaki� uniwersalny paradygmat, kt�ry wujek m�g�by mi poleci�.
Stulejko rozpiecz�towa� kolejn� butelk� whisky.
- W ka�dej sytuacji znajdziesz jedn� osob�, kt�ra wie o co chodzi – kostki lodu wygrywa�y melodi� pod ci�arem nalewanej whisky. - Nale�y j� natychmiast wyeliminowa�. Niestety nie jestem t� osob�.
- W takim razie kto?
- Jest jedna osoba, kt�ra przychodzi mi do g�owy – wsta�, wyjrza� przez okno, po czym opu�ci� rolety do samego ko�ca. – Jest pewien kierowca autobusu. Nazywa si� Feng-hsiung Hsu. On wam pomo�e.
- Gdzie mo�emy go znale��? – Jegomo�� pali� kolejnego papierosa, kt�ry niepewny spoczywa� w jego palcach.
- Udacie si� na przystanek – na niewielkiej kartce zacz�� rysowa� og�ln� map� – a nast�pnie poczekacie na autobus linii jedena�cie.
- O kt�rej nadje�d�a? – m�j przyjaciel panikowa�. – Czy aby zd��ymy?
Tobiasz roze�mia� si� serdecznie zachowuj�c przy tym z�owrog� atmosfer� chwili.
- Na trzynastk� jeszcze nikt nie zd��y�! Kierowca zawsze spieszy si� do domu na schabowego i audycj� Zygmunta Chajzera. Ale musicie pr�bowa�.
- No to pi�knie – p�etwy mi opad�y.
- G�owa do g�ry! Jako� to b�dzie. A teraz zmykajcie – wsta� wypraszaj�c nas z gabinetu – gram w kr�gle z Kasparowem.

Na zewn�trz jesie� na nas nie poczeka�a i rozp�ta�a si� na dobre. Kapelusze ucieka�y z g��w. Pami�tam wiatr, kt�ry wygina� ga��zie, gdzie� go zapisa�em i teraz w my�lach zapl�ta�y si� drgaj�ce li�cie brzozy, szmer S�o�ca w lewym rogu nieba. Z�by spr�chnia�y, mi�nie zwiotcza�y, rosa osiad�a na dziwnej sk�rze. Pogoda by�a z�a i z�a by�a administracja. J�zyk suchy, wi�c modlitwy oklepane. Niedobre jedzenie, rozwodnione piwo i s�owa nieodpowiednie, by zdo�a�y opisa� stan rzeczy. Pok�j do wyga�ni�cia, przestrze� za oknem do zamieszkania, ��ko do pokochania i pantofle do ogrzania. Wspomnienia. Oddechem powiedziane jasno. Rzucone na szal� ziarnem zamiast kamieni. Jak intensywny deszcz, kt�ry wywr�ci� kwiaty na werandzie. Jest przypomnieniem lub karykatur� widoku wedle innych. Zawsze m�wi�em, �e w nim jest powietrze. Lecz teraz, gdy przychodzi czytam go, niczym instrukcj� sporz�dzania bukiet�w.
Niemniej pada�o, jak z cebra. �wiat�a nadje�d�aj�cych samochod�w znik�y. Szanse na to, i� dostrze�emy nieuchwytny autobus by�y zerowe. Zapalili�my z przyjacielem po papierosie i czekali�my bez nadziei w sercu. W pewnej chwili Jegomo�� poczu�, jak kto� uszczypn�� go w udo. Odwr�ci� si� z zamiarem zadania �miertelnego ciosu, kiedy zorientowa� si�, i� domniemany napastnik ma nie wi�cej ni� sto pi��dziesi�t centymetr�w wzrostu. Posiada chi�skie rysy twarzy, kr�tkie czarne w�osy, a ubrany jest w przedziwny, niebieski szlafrok frotte.
- Mogliby�cie mi pom�c – m�wi� p�ynnie, bez akcentu – moj� riksz� trzeba doci��y� inaczej nie dam rady pojecha� – wskaza� na przedziwny pojazd, prawdopodobnie o w�a�ciwo�ciach jezdnych banana.
- Oczywi�cie, nie ma problemu – odpar� Jegomo��. By� pe�en entuzjazmu i wr�cz garn�� si� do pomocy zupe�nie, jak nie on.
- Nie mamy na to czasu... – nie da� mi okazji, bym doko�czy�, tylko wskaza� na niewielk� tabliczk� z boku kosmicznego wehiku�u. Nie mog�em uwierzy�. By�a to tabliczka z numerem jedenastym. Szcz�cie nam sprzyja�o.
Usiedli�my na kanapie za kierowc�. Ma�y facecik ruszy� pewnie i energicznie.
- Czego panowie szukacie w tak odludnym miejscu? – spyta�.
- Szukamy pewnego pytania, tylko jeszcze nie wiemy jakie to pytanie – niewinnie kontynuowa�em rozmow�.
- Wie pan mo�e, kt�ra godzina? – Jegomo�� zacz�� bez ogr�dek. Chcia�em go udusi�, gdy� obawia�em si�, i� Chi�czyk si� we wszystkim zorientuje.
- Cz�owiek z jednym zegarkiem zawsze wie, kt�ra jest godzina. Cz�owiek z dwoma nigdy nie jest pewien.
- A kto do cholery nosi�by dwa zegarki? – podnios�em g�os w oburzeniu.
- To jest w�a�nie pytanie! Najstarsze pytanie �wiata! Reszta to niedopowiedzenie, ledwie my�lnik, przerzutnia, najcz�ciej jednak wielokropek lub pauza.
Jegomo�� si�gn�� do marynarki, po czym pewnie i donio�le uni�s� r�k�, niczym cz�owiek przekonany, o swej racji, posiadaj�cy przewag� moraln�.
- Teraz wielu ludzi stosuje za du�o wielokropk�w... – strzeli�. Trzy razy.

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

funlifepok.htw.pl

Podstrony

Template provided by Designs by Darren Opracowanie Marketing w Internecie dla Seungri â strony, Obrazki i wiele więcej na WordPress