Pstr�g na fali (long cut)

Start

Seungri — strony, Obrazki i wiele więcej na WordPress

"Pstr�g na fali"

Prolog

Jegomo��

Pewnie mnie kojarzycie, cho� si� nie znamy. Teraz pewnie jestem bohaterem kilku piosenek, wieczornych wiadomo�ci i codziennych plotek. Zdaje si�, �e wszyscy znaj� t� histori� lepiej ode mnie. Jednak chcia�em j� wam opowiedzie�. Niestety palec tak mi si� z�o�y� do spustu, �e naciskaj�c go popchn�� kul�, kt�ra utkwi�a mi we �bie. Wiem, co powiecie: wielka szkoda. I macie racj�. Strasznie szkoda, gdy� naprawd� chcia�em przekaza� wszystkim ca�kiem ciekaw� histori� a mianowicie MOJ� HISTORIÊ. Jednak�e wszystko szlag trafi�. Ju� si� nie dowiecie jak to by�o;
�e zacz�o si� od dzieci�stwa, ale jako� nic ciekawego si� wtedy nie dzia�o; The Beatles si� rozpadli, Presley umar�. Potem B�g za spraw� niejakiego Chapmana zaprosi� do siebie r�wnie� Lennona, ten na to przysta� i przez nast�pne kilka lat nie by�o, czego s�ucha�. O mojej rodzinie te� trudno rzec co�, co mog�oby was zainteresowa�. M�j stary walczy� w Wietnamie i a� do �mierci mu si� nie polepszy�o. M�wi�, i� matka zmar�a przy moim pocz�ciu, ale ile w tym by�o prawdy? W latach sze��dziesi�tych s�u�y� w armii, gdzie na ochotnika testowali na nim gazy bojowe tak, wi�c trudno by�o zweryfikowa� wszystko, co gada�. Rodze�stwa nie mam i nie mia�em. Gdy inni ch�opcy wychodzili wieczorami nad rzeczk� �apa� �aby, gdy bawili si� w policjant�w i z�odziei, puszczali latawce, szarpali dziewczyny za w�osy i podgl�dali je w szatniach, ja w tym czasie siedzia�em w domu i przez brunatny pryzmat Johnny Walkera patrzy�em na ojca, i s�ucha�em jego opowie�ci z Wietnamu. Jak to komuchy zabili mu najlepszego przyjaciela albo on przez pomy�k� wysadzi� w powietrze ca�y sw�j oddzia�. Wtedy wr�ci�, dosta� rent� i nie rozstawa� si� ju� z Panem Walkerem.
Nie o tym jednak m�wi�aby ta opowie��. Gdybym ju� m�g� wam co� przekaza� to by�oby to co� naprawd� niesamowitego. Chcia�bym przedstawi� pokr�tce ostatnie wydarzenia.

Rozdzia� I

Pewnego zimowego dnia, na skraju wiosny, siedzia�em sobie �owi�c ryby, nikomu z grubsza nie wadz�c. Nagle poczu�em jak co� bierze. Po kilku minutach si�owania si� ze zdobycz� wyci�gn��em j� z wody. Szarpa�a si� nieziemsko. Wyci�gn��em j� prosto na talerz (g�odny by�em nies�ychanie). Wtem ryba przem�wi�a:

- Nie zabijaj mnie dobry cz�owieku – rzek�a mocno roztrz�siona. �uski mia�a ciemno szare, lekko posrebrzane. Oczy g��bokie. Jakby latynoskie. – Niedawno znalaz�em sens �ycia i jestem w�a�nie w drodze.
Nazwijcie mnie konserwatyst�, ale z regu�y nie wierz� w gadaj�ce ryby, przemierzaj�ce �wiat. Tak ju� mam, ale w tym przypadku musia�em zredefiniowa� swoje spojrzenie na pewne rzeczy.
- Tak? – spyta�em. Mimo obni�onego poziomu sceptycyzmu m�wi�ca ryba od razu wzbudza pewne podejrzenia. Nie �ebym odbiera� komukolwiek prawo do wypowiedzi, ale jednak. Co� by�o nie tak. Ryba wygl�da�a na bardzo zm�czon�. Po d�u�szej pauzie poszed�em tym tropem – A dok�d si� wybierasz?
- M�w mi Henryk – zwr�ci�a si� do mnie ryba. – Wybieram si� do Nowego Jorku.
- Dlaczego akurat tam? – by�em bardzo dociekliwy.
- Gdy� Dublin opatrzy� mi si� jaki� czas temu.
- Mhm – odpar�em poprawiaj�c sobie kapelusz. – S�uchaj, je�li chcesz mog� ci� podrzuci� do Nowego Jorku. Mam w miar� po drodze.
- By�oby wspaniale - odpar� Henryk. – Tylko wezm� plecak – i prze�o�y� go przez p�etw�.

Tak oto, zarzuciwszy Henryka na rami�, ruszyli�my do miasta, kt�re nigdy nie �pi. By� rok 1989, ale gdy ten zrozumia�, �e nie za�apie si� na lata 90-te po prostu odszed�.

- Musisz by� nie�le podekscytowany Henryk. Zobaczysz �wiat. – zagada�em.
- …a na zewn�trz jest Ameryka. Ameryka! – krzykn�� triumfalnie – Na sam d�wi�k tego s�owa, na sam� my�l o niej robi mi si� mokro pod p�etw�.
Ale Ameryka, kt�r� mieli�my ujrze� to nie by�a ta Ameryka r�wno �ci�tych trawnik�w, czerwonych kabriolet�w, futbolist�w uganiaj�cych si� za cheerleaderkami. Co to, to nie. Ameryka, kt�ra ukaza�a si� wtedy naszym oczom to by�a Ameryka brudnych ulic, alfons�w, paj�czyn w oknach. Wyj�ta �ywcem z �yciorysu Bukowskiego. Wy�o�ona cementem gnij�cych s��w.
Ale Henryk mia� troch� racji. Wzbudza�a pewne uczucie ciep�a, przywo�anie dawno zapomnianego szcz�cia. Chcieli�my odkry� cho�by jego cz�stk�.

Prolog

Henryk

Doskonale wiem, co ci�nie si� wam na usta: „gadaj�ca ryba, niemo�liwe”! Mo�liwe czy nie fakt jest faktem. Niezbadane s� boskie wyroki i �cie�ki, kt�rymi staruszek do nich dochodzi. Odk�d opu�ci�em rodzinn� sadzawk� wiedzia�em, a raczej czu�em si� inny. Czu�em si� starym dzieckiem, dzieckiem, kt�re nie potrafi si� bawi� i �mia�, niewinnie, i czysto jak inne dzieci. Mia�em wra�enie jak gdyby wymy�li� mnie Calvino lub jaki� inny czort. Gdy przemierza�em g�rskie potoki nie interesowa� mnie �wiat m�odych. Wola�em przebywa� z doros�ymi. Z ich planami unikni�cia drapie�nik�w, planowania najbezpieczniejszych tras. Ale, gdy doros�em i mianowali mnie dow�dc� „Pstr�gowego Oddzia�u Planowania i Logistyki” (w skr�cie POPIL) zrozumia�em, �e to tak�e nie jest fucha dla mnie. To nie moje �ycie. W�a�nie wtedy maj�c okazj� zwiedzi� nabrze�a i przystanie poj��em, co jest moim przeznaczeniem.
Byli to ludzie, ich okrutny �wiat polowania, �owienia i �miesznego be�kotu, kt�ry zwali mow�. W ka�dej wolnej chwili wp�ywa�em do najbli�szego portu. Przys�uchiwa�em si�, podgl�da�em i przyswaja�em wszystko, co by�o ludzkie. Po kilku miesi�cach nauczy�em si� m�wi� (z pocz�tku troch� sepleni�em) i oddycha� powietrzem. Pewnego zimowego dnia zaszy�em si� w spokojnej, ma�o ucz�szczanej zatoczce (jako gadaj�ca ryba nie mog�em tak po prostu wyskoczy� po �rodku przystani). Przyczai�em si�, a gdy zobaczy�em haczyk nie waha�em si� ani minuty. Poszarpa�em si� troch�, a Jegomo�� z dziur� w g�owie poci�gn�� przedstawiaj�c mnie �wiatu. Tak zacz�a si� ta niesamowita historia. Ale nic wi�cej nie m�wi�, podobno on bardzo chcia� j� opowiedzie�. Tak�e oddaj� mu g�os.

Rozdzia� II

Podr�uj�c bez mapy trafili�my do mie�ciny o nazwie „Tiny Valley”. Henryka strasznie bola�y p�etwy i postanowili�my sprawi� mu jakie� porz�dne buty. W lokalnym sklepie z obuwiem szefowa� (wed�ug identyfikatora na koszuli) niejaki Al Peters. W chwili, kiedy nas ujrza� oniemia�. Facet z dziur� w g�owie i chodz�ca ryba, kt�ra w dodatku chwil� p�niej mia�a przem�wi� ludzkim g�osem, to mo�e nie „Bonnie i Clyde” rabuj�cy sklepy z butami, lecz b�d�, co b�d� niez�a heca.

- Dzie� dobry Szanownemu Panu – Henryk uk�oni� si� w pas – Zapewne zastanawia si� Pan, co tacy dwaj niewydarzeni go�cie chc� kupi� w tak zacnym sklepie?
Spojrza� na nas, po czym splun�� prze�utym tytoniem.
- Nazywam si� Al. I g�wno mnie obchodzi sk�d jeste�cie, komu wieczorami daj� wasze siostry i czy matka was za mocno przytula�a. Za ma�o mi p�ac�, �eby cokolwiek chodzi�o mi to ko�o nosa. To nie jest Macy’s tylko n�dzny sklep z n�dznymi butami po n�dznych cenach. Wi�c s�ucham – za�o�y� na twarz sztuczny, firmowy u�miech i spyta� – czego Panowie sobie �ycz�?
Najch�tniej poszuka�bym innego sklepu, ale by�o to bardziej ni� oczywiste, i� to jedyny w tym mie�cie.
Henryk u�miechn�� si� najpi�kniej jak potrafi�.
- Poprosz� kowbojki – rzek� ze wzrokiem pe�nym niespe�nionych marze�. - Zawsze takie chcia�em. Praktycznie od dziecka.
Al wybuchn�� miechem.
- A na choler� ci kowbojki?! Chcesz uje�d�a� myszy?! – zatacza� si� ze �miechu.
Musia�em interweniowa�.
- Panie Peters, Al. To jest Ameryka – czu�em si� jak prezydent w noworocznym or�dziu – i ka�dy ma prawo kupi� sobie buty kowbojskie, kiedy tylko mu si� zamarzy. Nawet, je�li nie ma on szans na zwyci�stwo na rodeo.
Sprzedawca spowa�nia�.
- Ech.! No pewnie macie racj� – machn�� r�k�, po czym poszed� na zaplecze i przyni�s� kowbojki w dzieci�cym rozmiarze.
Po wymianie kilku podejrzliwych spojrze� zap�acili�my, a Al wr�ci� do �ucia tytoniu.
Henryk mia� buty i mogli�my rusza� przed siebie. Gdy dotarli�my do „Middletown” byli�my spragnieni i zmarzni�ci po kilometrach bezdro�y, wi�c postanowili�my wst�pi� do baru na jednego, by rozgrza� troch� zastyg�� krew.

Rozdzia� III

Bar zwa� si� „Pussy Catz”. Tak naprawd� do dzisiaj nie wiem, czy by� to bar, czy kosmiczny burdel? Od razu po wej�ciu przywita�a nas m�oda dziewczyna w dziwnym stroju, wyj�tym z serialu science- fiction z lat 50-tych. Ca�kiem �adna blondynka z piegami zbiegaj�cymi si� u nasady nosa, z kusz�co pe�nymi i kszta�tnymi wargami, kt�re ukrywa�y braki w uz�bieniu. Klei�a si� do nas jak mucha do paj�czej sieci. Sp�dniczk� mia�a tak kr�tk�, �e nie by�o nawet sensu wydawa� tych kilku dolc�w. Wszystko by�o na wierchu. Mimo tego w oczach Henryka ujrza�em t� niebezpieczn� iskr�. Nigdy nie rozumia�em, co m�czy�ni widz� w kobietach. Osobi�cie nie spotka�em �adnej, kt�ra przyku�aby moj� uwag� na d�u�ej ni� nowy komiks „Sin City”.
- Zostaw tych mi�ych d�entelmen�w – odezwa� si� facet przy barze – nie potrzebuj� twoich tanich wdzi�k�w. Prosz� Panowie, spocznijcie – odszed� od baru i zaprosi� nas do stolika.
Mia� rude w�osy i irlandzkie rysy twarzy. Jednodniowy rudy zarost, kt�ry zawsze wzbudza u mnie ciarki g�st� szczecin� pokrywa� jego smutne oblicze. W lewym uchu mia� tani kolczyk, a na ramionach jeszcze ta�szy garnitur. Wygl�da� do�� dziwacznie, ale w naszej sytuacji nie mieli�my prawa nikogo os�dza�.
Rozsiedli�my si� wygodnie i zam�wili�my piwo. Gdy barmanka je przynios�a facet nalega�, by to on pokry� koszty i napiwek. Jako, �e nie mieli�my z Henrykiem zbyt zasobnych funduszy nie zg�aszali�my sprzeciwu. Zaprotestowali�my jak to nakazywa�y dobre obyczaje, po czym pozwolili�my mu uregulowa� rachunek.
- Przy okazji. M�wcie mi Steve. Steve Collins. – przedstawi� si�.
Henryk podni�s� si� z krzes�a i wyci�gn�� p�etw�.
- Henryk.
R�wnie� wsta�em.
- Jegomo��.
Podali�my sobie r�ce. Ceremonia� zako�czony.
- Bardzo mi mi�o – odpar� Steve.
Patrzy� na nas jakby chcia� odczyta� nasze my�li. Nie robi� wra�enia cz�owieka, kt�remu mo�na zaufa�. Raczej drobnego cwaniaczka, co �yje z dnia na dzie�. Z przekr�tu, na przekr�t. Postanowili�my poczeka� jak sprawy si� potocz�. Tymczasem on kontynuowa� rozmow�
- Czego tak zacni Panowie szukaj� w tak odleg�ym i odludnym miejscu? – zacz�� dociekliwie.
Ju� chcia�em mu odpowiedzie�.
- Szukamy sensu…
- Szukamy kredensu! Kredensu! Szukamy po prostu kredensu – jakby oparzony przerwa� mi Henryk.
Steve spojrza� na nas z zaciekawieniem.
- Szukacie kredensu?
- Jak najbardziej – odpar� Henryk, chyba tylko po to, by przekona� siebie samego.
Steve klasn�� w d�onie.
- To wspaniale si� sk�ada – jego twarz pe�na by�a ob�udy, niczym twarz komiwoja�era – gdy� w�a�nie zajmuj� si� handlem, szeroko poj�tym, w tym tak�e obrotem kredensami!
Spojrzeli�my na siebie z Henrykiem. Postanowili�my si� troch� zabawi� kosztem Pana komiwoja�era Steve’a.
- A co m�g�by nam Pan zaproponowa�? – zacz�� Henryk.
- Potrzebujemy czego� kompaktowego a zarazem pojemnego i niedrogiego – podj��em w�tek.
Steve pomy�la� przez chwil�. Jego oczy p�on�y irlandzkim ogniem. By� w swoim �ywiole.
- Mam co� w sam raz dla was, Panowie – udawali�my z Henrykiem zaciekawienie – kredens roku a by� mo�e i dziesi�ciolecia. Zdoby� wszystkie bran�owe nagrody.
- Co to takiego!? – autentycznie nie wytrzyma�em. Steve wygl�da� jak wygl�da�, ale potrafi� dozowa� napi�cie. Trzeba mu to odda�.
- Prosz� Pan�w to Kredens Turbo 3000! Najnowsze cudo techniki meblarskiej.
- Niesamowite – Henryk si� rozkr�ca� – czyta�em o tym. To musi by� wspania�a maszyna.
- Dok�adnie – Steve uderzy� pi�ci� w stolik – Dopijcie Panowie i chod�my do mojego pokoju. Poka�e wam to cacko.
Tak te� zrobili�my. Wycieraj�c usta ze z�otego trunku p�dzili�my z Heniem do pokoju Pana Collinsa. Otworzy� drzwi i zaprosi� nas do �rodka. By�o ciemno. Panowa� tam straszny zaduch po��czony z potem i brudnymi gaciami walaj�cymi si� po wszystkich k�tach. Kaza� usi�� nam na fotelach pod oknem. W linii prostej najdalej od drzwi. Zacz��em si� troch� niepokoi�.
- Gdzie on jest? – spyta�em.
- Tutaj – odpar� Steve, a jego r�ka rozja�ni�a si� blaskiem ksi�yca. Z pocz�tku by�em w stanie stwierdzi� tylko tyle, �e trzyma� co� metalowego. Po chwili rozpozna�em ten kszta�t. Desert Eagle. Musz� przyzna�, i� zbi� nas tym z tropu.
- No panienki. Opr�nia� kieszenie – wida� by�o jak rozkoszuje si� t� chwil� w�adzy. W tej chwili �wiat ograniczy� si� do nas trzech. A on by� w sytuacji uprzywilejowanej. Uzbierali�my z Heniem jakie� dziesi�� dolc�w, kt�re po�o�yli�my na stole. Potem Steve zwi�za� nas plecami do siebie. Zabra� pieni�dze i wyszed�. Siedzieli�my sami w ciemnym, �mierdz�cym pokoju. Rami� w rami�. Jak �o�nierze w wojennych okopach (jednak bez homoseksualnych podtekst�w).
Zawsze w nocy lubi�em wyobra�a� sobie, �e jestem na wojnie. Tak jak m�j staruszek. Trwa ostrza� z mo�dzierzy i kanonada pocisk�w. A jestem sam ze swoimi dzieci�cymi l�kami. D�wigam je przez ca�e �ycie. Od tamtych samotnych nocy i zabawy w wojn� a� do dzisiaj, do tego pokoju, gdzie jestem uwi�ziony razem z mym towarzyszem. Gdy snu�em te smutne wspomnienia Henryk zacz�� wy�lizgiwa� si� z wi�z�w. Patrzy�em jak niedobitki promieni ksi�yca wpadaj� do pokoju przez, miejscami dziurawe, �aluzje i mieni�c si� tysi�cem barw ko�cz� sw� podr� na jego �uskach.
- Dobra spadamy st�d – powiedzia�. Zrzucili�my liny i raz na zawsze opu�cili�my „Middletown”.

Rozdzia� IV

Szli�my przed siebie. Gdy od d�u�szego czasu, w milczeniu, pokonywali�my kolejne kroki, zachcia�o mi si� �piewa�. Przypomnia�em sobie piosenk�, kt�r� m�j ojciec nuci� mi niegdy� przed snem. Jeszcze zanim whisky zast�pi�a mu krew. Nie mog�em sobie dok�adnie przypomnie� s��w, wi�c zanuci�em dwa wersy, kt�re najbardziej utkwi�y mi w pami�ci:

Dot�d zawsze w�drowa�em z ksi�ycem,
ale ksi�yc zasn�� i teraz w�druj� ju� sam.

Henryk najwyra�niej nie by� w nastroju na pod�piewywanie.
- Przesta�! – nie cierpi� �piewania w podr�y. – Kojarzy mi si� z tandetnymi skautowskimi za�piewami i kie�bask� z nad ogniska. Nie trawi� takich klimat�w.
- Dobra ju� nie b�d� – nie wiem, co go ugryz�o?
Przemierzali�my tak sosnowy las. Ka�dy ze swoj� bezimienn� z�o�ci� i niech�ci� do �wiata, chowan� w sercu od dziecka. Wiedzia�em, �e nie stworz� historii tak jak m�j ojciec w Wietnamie, nie wezm� czynnego i oczywistego udzia�u w zapisywaniu jej kart. Jednak wszystko, ka�dy jest jej cz�ci�; pojedynczy krok stawiany przez nas na tej zapomnianej drodze, Henryk ze swoim nie ukierunkowanym gniewem i ja z moimi dzieci�cymi wspomnieniami. Z ma�ym, z pozoru nic nieznacz�cym fragmentem piosenki. To jest historia: Dot�d zawsze w�drowa�em z ksi�ycem, ale ksi�yc zasn�� i teraz w�druj� ju� sam; kt�r� �piewam tej nocy.
W czasie burzy dy� dotarli�my do mie�ciny o dziwacznej nazwie „Ratherbigsonrocks”. Byli�my ju� na obrze�ach Nowego Jorku. Zatrzymali�my si� w moteliku. Nasz pok�j by� bardziej podrz�dny ni� sugerowa�aby to cena i prawie nie �mierdzia� fajkami. Henrykowi to nie przeszkadza�o. Wiedzia�, czym pachn� mosty nad Missisipi i kurze fermy Wisconsin. Le��c bezszelestnie w naszych ��kach nasi�kali�my atmosfer� Ameryki. Tej nowej, kt�r� dopiero, co poznawali�my. Odespawszy kilka godzin ruszyli�my na miasto. Obok motelu by� burdel z tanimi meksyka�skimi dziwkami. Henryk, dot�d przeciwny takim pomys�om, rozchmurzy� si� troch� i postanowi� zaszale�. Pofiglowali�my sobie troch� z latynoskimi panienkami, kt�re chyba z natury zawsze wydaj� si� spocone, a ich sk�ra b�yszczy jak �wie�o woskowany Cadillac. Po jakiej� godzinie sp�dzonej z nimi w obskurnych pokojach z przykro�ci� i strachem stwierdzili�my, i� nie mamy pieni�dzy, co doprowadzi�o do nieuniknionego konfliktu z ich alfonsem; Ramonem, kt�ry by� najprawdopodobniej najbardziej oble�nym typem, jakiego kiedykolwiek ujrza�y nasze oczy. Wygl�da� jak ma�y ch�opiec, dziecko swojego otoczenia. Gdzie dziwki zast�powa�y mu matk� a sutenerzy ojca. B�yszcz�ce w�osy, tanie �a�cuchy a przede wszystkim szpetne i kiczowate w�sy pod nosem wygl�da�y jak gdyby tkwi�y tam od urodzenia, a on tylko do nich dorasta�. Najwyra�niej nie do ko�ca mu si� uda�o. Teraz te b�yszcz�ce w�sy goni�y nas przez ciemny, g�sty, modrzewiowy las. Gdy kroki i nawo�ywanie za nami ucich�o, ukrywszy si� pod powalonym drzewem, oczekiwali�my brzasku. Ka�dy trzask ga��zki, ka�dy szelest li�cia zdawa� si� zwiastowa� nasz koniec. Z godziny na godzin� g�stniej�cy mrok coraz bardziej przybiera� kszta�t postaci Ramona i jego kompan�w. Kszta�tu nieuniknionej kary. Na szcz�cie mrok a� do rana pozosta� mrokiem. Skoro �wit skierowali�my si� z powrotem na tras�. Dotarli�my do jakiej� konkretnej drogi ze stacj� benzynow�. Henryk by� bardzo zm�czony. Poprosi�, bym skombinowa� mu jaki� rower na ryby. Troch� czasu mi to zaj�o. Na stacji go nie by�o. Kilkaset metr�w za stacj� by�a ma�a mie�cina „Bythewaysville”. Musia�em sprawdzi� trzy sklepy w�dkarskie, dwa sportowe i jeden monopolowy (bez �adnego zwi�zku ze spraw�). Gdy wr�ci�em z rowerem ruszyli�my do Nowego Jorku. Tym razem na dobre.

Rozdzia� V

Rano, gdy dotarli�my na miejsce pokaza�em Henrykowi kilka sklep�w, do kt�rych nigdy mnie nie wpuszczaj�. Po po�udniu poszli�my na mecz Yankees’�w. Stoj�c pod stadionem obstawiali�my wynik na podstawie reakcji kibic�w. Wygra�em 70 cent�w i dwa promocyjne kapsle Coca- Coli. Bawili�my si� niezgorzej, wi�c dzie� up�yn�� nam do�� szybko. Wieczorem spaceruj�c Broadwayem dysputowali�my sobie w najlepsze a� tu nagle Henryk, w mgnieniu oka, stan�� oniemia�y.

- Co si� sta�o? – nic do niego nie dociera�o. – Co?! – powt�rzy�em.
- Ona...sp�jrz – wskaza� �liczn� brunetk� spaceruj�c� po przeciwnej stronie ulicy.
Idealna sylwetka przesuwa�a si� wzd�u� neon�w, kt�re rozja�nia�y jej w�osy, niczym druga po po�udniu. �wiat�a si� zmieni�y. Sz�a w naszym kierunku. Jej u�miech by� jak chwila deszczu w wiosenny dzie�. Przez sekund� zdawa�o mi si�, �e by� przeznaczony wy��cznie dla mnie.
- Nigdy nie czyta�em poezji i dzisiaj chyba nie zaczn� – rzek�em wpatrzony w ni� jakbym ujrza� p�atek �niegu w lipcu.
Brak k��liwej uwagi ze strony Henryka mnie zaniepokoi�. Rzuci�em na niego k�tem oka.
- Teraz g�upcze! Poca�uj j�! – wydar� si� na ca�e gard�o. - To jest sens �ycia!
Dogoni�em dziewczyn� pr�buj�c standardowego, dwur�cznego obj�cia.
- To nie takie proste, gdy si� ma 8 centymetrow� dziur� w g�owie – wymamrota�em podirytowany.
Henryk my�la� przez sekund�, po czym rzuci�:
- Z�ap si� kapelusza.
Tak zrobi�em. Ale by�o to troch� jak wbijanie gwo�dzia papierowym m�otkiem. Czu�em si� jak poleg�y stra�ak, kt�ry jeszcze miesi�c temu by� bohaterem.
- Nie zawsze bywa lekko – rzek� podsumowuj�c.
- Takimi wskaz�wkami pr�dzej ugotujesz spaghetti ni� zrobisz karier� w show biznesie – odpar�em, po czym ruszy�em w swoj� stron� �wiat�a.

Epilog

Jegomo��

I to w zasadzie wszystko, co bym wam powiedzia�. Teraz akurat nie wysz�o, ale postaram si� nast�pnym razem. Mo�e nie dzisiaj, ale bardziej jutro ni� w przysz�ym tygodniu.

Epilog

Henryk

Trudno cokolwiek wi�cej powiedzie�. Nie uda�o mi si� skierowa� Jegomo�cia na lepsz� drog�. I od tamtej pory tak idziemy, a d�ugie na mil� promienie ksi�yca roz�wietlaj� nam drog�. W mi�dzyczasie Jegomo�� balansuje na jej kraw�dzi, niczym nad brzegiem jeziora. Facet z dziur� w g�owie i pstr�g. Jak bohaterowie zakazanej, dzieci�cej powie�ci.

http://www.pozawiatrem.ky...ditpost&p=28120

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

funlifepok.htw.pl

Podstrony

Template provided by Designs by Darren Opracowanie Marketing w Internecie dla Seungri â strony, Obrazki i wiele więcej na WordPress